Jordy Agues - Zoon Jayden beroemd als BMX'er!

"Trainen, trainen en nog eens trainen! Natuurlijk moet ik inspanning leveren om op topniveau te kunnen BMX-en. En vooral dingen - als uitgaan - 'laten'. BMX-en is wel het liefst wat ik doe, dus heb ik het er allemaal graag voor over!", aldus de enthousiaste 30-jarige wereldkampioen BMX. En als je dan de meest begeerde titel veroverd hebt, valt er dan eigenlijk nog wel wat te dromen? "Genoeg! Hoewel ik eerlijk moet bekennen dat ik mijn droom nu al leef!"

Geboren en getogen in Brunnepe ontdekt Jordy op zijn 8e via een vriendje de BMX: "Mijn vader had liever dat ik op voetbal ging, maar ik was niet meer weg te slaan van de baan. Ik presteerde wel, maar niet bovenmatig. Toch viel op dat ik talent had. Voormalig prof Robert ten Wilde nam mij onder zijn hoede. Hij trainde en begeleidde mij op de juiste manier. Dus veel kracht- en sprinttrainingen en iedere dag één of meerdere keren op de baan rijden. Vanaf mijn 16e heb ik me serieus op het BMX-en gestort. Met moeite heb ik de mavo en mbo afgerond. Mijn vrienden gingen in die tijd stappen. Ik niet; er moest iedere dag getraind worden en er was elk weekend wel een wedstrijd. Mijn ouders hebben me van jongs af aan gestimuleerd en zijn zelf ook van de sport gaan houden. Mijn moeder is onder andere regelmatig jurylid bij wedstrijden en mijn vader is actief als trackmanager.

Mijn eerste internationale wedstrijd reed ik op mijn 15e. Dat was in Zwitserland. Daarna volgden er meer buiten de grenzen van Nederland. In Frankrijk haalde ik mijn eerste Europese titel. Dat was in 2012. Recent pakte ik deze titel weer, maar dan in Verona. Maar ik rijd ook buiten de grenzen van Europa. Bijvoorbeeld in Nieuw-Zeeland en afgelopen mei werd ik in Colombia wereldkampioen. Een mijlpaal, gezien de hectische en emotionele periode die hier aan vooraf ging."

Heftig 2016
"2016 startte heftig door het plotselinge overlijden van mijn schoonvader. Hij was, naast zijn enorme betrokkenheid bij het BMX-en, boekhouder van mijn bedrijf 'Installatietechniek Agues'. Bizar. Ineens was hij er niet meer. Wat het ook zo wrang maakt, is dat hij om te beginnen al niet bij de geboorte van mijn zoontje kon zijn. Ook moest hij in verband met een ziekenhuisopname de eerste verjaardag van Jayden missen. Letterlijk zei hij toen: 'Het moet raar lopen, wil ik de tweede verjaardag van mijn kleinzoon mislopen!' Dus wel. Niet te bevatten. Ik was in die periode dat hij overleed volop aan het trainen voor het WK. Maar kon het een aantal weken niet opbrengen om op de fiets te klimmen. Was stuk van verdriet. Vervolgens krijg ik de dag na Valentijnsdag een aanval. Eén waarvan de artsen vermoedden dat het om een epileptische aanval ging. Een aanslag op mijn fysieke gestel. Ik kon opnieuw even niets meer. Trainingen lagen vervolgens weer stil. Een maand later toch op de fiets gestapt. Ik herpakte gelukkig al snel het gewenste conditionele niveau. De trainingen verliepen goed. Als gevolg van de aanval moest ik allerlei medische testen ondergaan, waaronder een 'EEG scan'. De artsen hielden het op een eenmalige aanval. Al met al een spannende periode. Colombia was namelijk al geboekt. Hieraan voorafgaand nam ik in april deel aan een aantal wedstrijden en daaruit bleek dat ik nog niet fit was. Toch verliepen de laatste weken voor het WK goed. Zo goed zelfs dat ik met de felbegeerde titel 'in the pocket' vanuit Colombia weer huiswaarts vloog. En daar - in meerdere opzichten met mijn hoofd in de wolken - werd ik in mijn slaap opnieuw getroffen door een aanval. Met bloed op de tong werd ik in het vliegtuig wakker. In de week erna gebeurde het nog tweemaal. De laatste keer werd ik wakker in het ziekenhuis. Tijdens mijn laatste controle in het ziekenhuis werd door de artsen bevestigd dat het om epileptische aanvallen gaat. Inmiddels slik ik ter voorkoming van deze aanvallen de juiste medicijnen. Hierdoor ben ik in staat om gewoon mijn 'dagelijkse ding te doen'."

BMX in de lift
"BMX-en krijgt steeds meer aanzien in Nederland. Zit - zeg maar rustig - 'in de lift' en is inmiddels een Olympische sport. Ik merk door mijn prestaties dat het ook een interessante sport voor sponsoren begint te worden. Al met al heeft BMX-en meer aanzien dan een aantal jaren geleden. Ik merk het ook in Kampen. Eind september word ik door de gemeente gehuldigd voor mijn prestatie tijdens het Europees kampioenschap. Bij de Kamper Wieler Club stijgt het aantal aanmeldingen. Steeds meer kinderen worden lid om te kunnen BMX-en. En kijk eens naar het parcours, naar de prachtige baan. Sinds een jaar opgeleverd Geweldig toch?"

Jordy's droom
"Ik heb al veel bereikt. Niet alleen op sportief gebied. Ook heb ik een prachtgezin en een eigen bedrijf. Mijn eenmansbedrijf heb ik inmiddels drie jaar en is een zegen in combinatie met het BMX-en. Ik plan mijn klussen zelf waarbij ik rekening houd met de tijd die ik nodig heb om te trainen. Je hoort mij dus niet klagen! Sterker nog, ik heb weinig wensen. Om in het verlengde van mijn favoriete bezigheid te blijven, hoop - of noem het droom - ik echter wel dat Jayden in dezelfde voetsporen treedt. Zijn moeder daarentegen hoopt - net als mijn ouders vroeger - dat hij voetballer wordt. Een BMX'er is regelmatig op reis en loopt veel risico op blessures. Vorig jaar kreeg mijn zoon zijn eerste 'BMX'. Helaas moet je voor het 'NK Loopfietsen' 3 jaar zijn! Nog even wachten dus. Voor mezelf rest er niet veel te wensen. Ben ik al een heel bevoorrecht mens. Ik heb een geweldig leven en maak genoeg mee. Ik kom overal. Volgend jaar mag ik voor de wereldkampioenschappen naar Amerika, het land van de BMX. Mits mijn gezondheid goed blijft. De perikelen van de eerste helft van dit jaar doen me beseffen hoe belangrijk gezondheid is. Ik zal er in ieder geval alles aan doen om te zorgen dat ik dan fit ben!"

En voor Kampen?
"Persoonlijk zou ik wat meer levendigheid willen in de stad. En dan vooral op het sportieve vlak. Zorg ervoor dat de jeugd gestimuleerd wordt en blijft om een sport te beoefenen. Mijn gedachten gaan dan uit naar sport in het algemeen en vanzelfsprekend BMX-en in het bijzonder. Zorg ervoor dat de diversiteit van het aanbod van sportverenigingen meer in beeld wordt gebracht. Voetbalclubs krijgen via de media al veel aandacht. Deze mag best verdeeld worden over de wat meer onbekende sporten, zodat de jeugd ook op het bestaan hiervan in de gemeente Kampen wordt geattendeerd. Ik nodig dan ook iedereen uit om eens een kijkje te nemen op de BMX-baan om te ervaren of deze sport iets voor jou is!"

Geert Bloupot - Een multifunctionele ontmoetingsplaats

In eerste instantie werd gedacht aan kiespijn. "Maar dan ook een behoorlijke!" vertelt Geert op een manier alsof hij het nu nog voelt. De heftige pijn die wekenlang opspeelde - en hem zelfs een paar goede kiezen kostte - bleek echter aangezichtspijn. "Dat was in 2004. Het einde van mijn baan. En het begin van mijn droom..."

Slager
Geboren en getogen Groninger Geert start zijn loopbaan op 17-jarige leeftijd als leerling-slager. "Ik werkte voor een verschrikkelijke baas, maar kon wel goed met zijn vader opschieten. Deze bracht me in contact met supermarktketen 'Nieuwe Weme' met voornamelijk winkels in Friesland en een aantal in Drenthe, waaronder Roden. Daar startte ik als assistent chef en haalde de benodigde diploma's. Ik besloot voor mezelf te beginnen. Dat kon bij de C1000. Naast mijn werk als 'chef-slager' gaf ik onder andere les aan de Culinaire Vakschool en was ik examinator op het Slagers Vakonderwijs. Mijn carrière verliep voorspoedig. In de loop van de jaren verruilde ik het slagersschort voor een maatpak om bij Prisma Food als 'vers vlees adviseur' aan de slag te gaan. Ik moest door heel Nederland hierin supermarkten begeleiden. Daarna werd ik assortimentsmanager en was ik verantwoordelijk voor de inkoop van vis, salades, vlees en vleeswaren. Mijn werkgever wilde dat ik dichterbij het hoofdkantoor in Nijkerk ging wonen. Zwolle leek me niet leuk. Ook zette ik vraagtekens bij Kampen. In mijn beleving een stadje waar helemaal niets te beleven viel. Dit bleek een vooroordeel. Ik ben nog steeds blij dat we ervoor kozen om ons hier te vestigen. Het bedrijf werd op een gegeven ogenblik overgenomen door de Sligro. Hier voelde ik me niet prettig. Uiteindelijk werd ik benaderd door 'Sperwer' om daar als 'versadviseur' aan de slag te gaan. Dit hield in dat ik, samen met twee andere adviseurs, een speciaal operationeel team vormde om ongeveer 80 bedrijven, in heel Nederland gevestigd, nieuw leven in te blazen. Oftewel rendabel te maken."

Pijn

"Het was in 2004. Ik werd getroffen door een helse kiespijn. De waarschijnlijke boosdoener werd getrokken. De pijn hield al met al ongeveer 6 weken aan waarin ik 13 keer de tandarts bezocht. Het was afschuwelijk! Door de medicatie raakte ik in een anafylactische shock, oftewel een hele ernstige allergische reactie op een lichaamsvreemde stof die zelfs levensgevaarlijk kan zijn. Ik werd opgehaald met de ambulance en in het ziekenhuis doorverwezen van de kaakchirurg naar de neuroloog. Daar werd de diagnose 'aangezichtspijn' geconstateerd. Het is een zenuwpijn in mijn gezicht die altijd zeurt. 's Winters erger dan in de zomer. Door de medicatie is mijn gewicht toegenomen, kan ik mij slechter concentreren en ben ik eerder vermoeid. Ik heb na de diagnose nog een jaar doorgewerkt. Maar het lukte me niet meer om met dezelfde energie en toewijding als daarvoor te focussen op mijn baan. Twee jaar duurde het nog om me te bezinnen op de toekomst. Samen met mijn vrouw Hilma uiteraard. Stoppen? En daarmee een prima baan met dito inkomen en auto van de zaak opzeggen? Ik deed het wel en gooide het roer om."

In vrijheid kunnen leven in een wereld vol met muziek.

"In een tijd waarin muziekwinkels hun deuren moesten sluiten, besloot ik er één te openen. Weldenkende mensen staken hun scepsis niet onder stoelen of banken. En toch startte ik met mijn 'droom'. Gedreven door kriebel schreef ik mijn bedrijfsplan! Een droom ontstaan uit passie en enthousiasme, die tot op heden geen schim lijkt te zijn, maar werkelijkheid is gebleken. Succes wordt op de eerste plaatst bepaald door de passie waarmee je iets begint. Muziek zit al vanaf 1974 in mijn aderen. Mijn eerste lp was 'Diamond Dogs' van David Bowie. Mijn vrienden vermoedden altijd al dat ik ooit de eigenaar van de eerste muzikale slagerij van Nederland zou worden. Naast de verkoop van zowel vinyl als cd's, is de winkel een ontmoetingsplaats voor mensen met dezelfde passie. Er is tijd en ruimte om, onder het genot van een bak koffie, te lezen en te praten over onder andere muziek. Ook biedt de winkel een podium voor beginnende en gevestigde muzikanten. Daarnaast worden er cd-presentatie's en boekbesprekingen gegeven. Ik kan hier van leven, dat heb ik de afgelopen negen jaar bewezen. Was zelfs 'Ondernemer van het jaar 2013'!

Financieel word ik er niet rijk van. Op een andere manier heeft de winkel me wel enorm verrijkt. Geeft me ook inspiratie voor nieuwe ideeën en samenwerkingsverbanden. Als bijvoorbeeld met Hanneke en Joep Roth van Theater De Kofferbak waar we prachtige muzikale middagen en avonden organiseren. Of organiseer ik een Bob Dylan-avond in De Stadsgehoorzaal. Maar ook leid ik, samen met Alice Hendriks en Gerrie Kragt, al 15 jaar het Literair Café. Deze literaire (zondag)middagen vinden zeven keer per jaar plaats in Het Kroegje. Alwaar ook de Popquiz, waar Jan Liefting van Toko Medan het eten voor de deelnemers verzorgt. Ik zie het allemaal niet meer als werk. 's Ochtends sta ik op en ga eigenlijk naar mijn tweede huiskamer."

Dromen

"Ik fantaseer over uitbreiding van mijn droom. Namelijk, om van mijn winkel één grote multifunctionele ontmoetingsplaats te maken. Met daarin een restaurant, podium en uiteraard muziekwinkel. Een plek waar ook workshops en thema-avonden georganiseerd worden. Een ruimte bedoeld voor iedereen die even uit de dagelijkse drukte wil ontsnappen. Weg uit het 'jachtige'. Waar tijd is om te kletsen, ontmoeten en genieten. Ik word blij van het effect van muziek op mensen. Muziek uitbreiden, uitdragen en delen. Alles in één ruimte. Met oneindig veel mogelijkheden. En daar sluit ook mijn droom voor Kampen op aan: ik hoop dat Kampenaren beseffen hoeveel moois er op cultureel gebied wordt aangeboden en hoe groot dat aanbod eigenlijk is. Soms zie ik vanuit mijn winkel mensen met het hoofd gebogen op de Oudestraat voorbij lopen, terwijl er vrolijke livemuziek in of vóór de winkel gespeeld wordt. Wees zelf de kleur in de grijze massa! Sta open voor cultuur! Denk bijvoorbeeld aan de Sundaysessions van 'Vuur en vlam' (Germa en Marjan): een huiskamerfoyer in de Stadsgehoorzaal met op het podium verschillende artiesten van binnen en buiten de stad. Maak gebruik van het aanbod. Ga er naar toe en geniet! Ook droom ik ervan dat er vanuit Kampen weer studies aangeboden worden die studenten trekken om de stad weer elan te geven."