Nardus Koster - Drijvende tuinen in de stadsgracht

Laatste weken van 2016. Zoals gebruikelijk zoekt menigeen een balans tussen het druk zijn met de laatste regeldingen van dit jaar en tussendoor de nodige rustmomenten. Ook ik haast me naar Lunchroom 't Trappetje, waar ik met Nardus Koster afgesproken heb. Ik ben er net iets eerder dan hij en wil plaats nemen aan een tafeltje bij het raam. Helaas staat er een bordje met 'gereserveerd' op. Door Nardus blijkt later: "Mijn favoriete plekje hier! Uitzicht over de Oudestraat, wat wil je nog meer?", aldus de geboren en getogen Kampenaar. We bestellen een cappuccino, waarna Nardus uitgebreid vertelt over zijn liefde voor de (binnen)stad én aan mij toevertrouwt wat hij Kampen nog meer toewenst. 

"Ik ben geboren en getogen in de Oudestraat. Ons gezin woonde boven de winkel van bloemisterij Sleurink. Later kwam daar onder andere Ziengs in. Het pand brandde helaas 5 jaar geleden af. In mijn fantasie een gigantisch huis. En een praktische natuurlijk! Ik had altijd een moederdagcadeau binnen handbereik! In 1972 verhuisde ons gezin naar West Kampen. Op mijn 25e ging ik het huis uit en betrok daar een woning aan de Boven Nieuwstraat, dus in de binnenstad. Een plek waar mijn hart ligt. Omdat er winkels en theaters zijn. Omdat het bruist! Alles is op loopafstand. Of ik verplaats mij op de fiets. Ook geen probleem. Ik neem de tijd!"

"Als je alles door een ander laat doen, leer je zelf nooit!"
Nardus, onder andere bekend als raadslid van Gemeente Belang Kampen, Home of Entertainment (HOE) en als voorzitter van de wijkvereniging binnenstad, startte zijn eerste echte baan als elektricien. Nardus: "Het bijzondere is dat hetgeen ik in deze baan geleerd heb, altijd nog in de praktijk breng. En dan doel ik niet zozeer op mijn vak als elektricien, dan wel op dat ik zelf mocht bepalen hoe ik mijn opdrachten uitvoerde. Als voorbeeld: op een nieuwe machine moest verlichting komen. Ik mocht vervolgens zelf bepalen hoe deze klus uit te voeren. Ik kreeg van mijn baas alle ruimte en vertrouwen om zelf te ontdekken. Alles werd één keer voorgedaan, daarna moest je het zelf doen. Een geweldig avontuur wat voor mij een basis vormde voor hoe ik nu nog in het leven sta. Want, en dat is écht één van mijn overtuigingen, als je alles door een ander laat doen, leer je zelf nooit!"

Troubadour
"Helaas ging dit bedrijf door omstandigheden failliet en werd ik werkloos. Ik solliciteerde tot ik een ons woog, maar kwam niet aan de bak. 'Te oud'. Ik was nota bene 22! In die tijd kwam ik al regelmatig bij muziekwinkel Troubadour. Als werkloze geen geld, behalve voor platen! Op een gegeven ogenblik zochten zij daar een verkoopmedewerker en men vroeg mij of ik interesse had. Ik had totaal geen opleiding en ervaring in die richting. Maar... wel veel muziekkennis! Dus toch gesolliciteerd. De winkel viel onder Scheer & Foppen en een formeel sollicitatiegesprek volgde. De man die het gesprek afnam, was al snel overtuigd van mijn kennis van muziek. Of het nu om Punk, New Wave of Disco ging. Ik verzamelde alles! Sterker nog, ik bezat elk singletje dat op dat moment in de notering van de tipparade en Top40 stond. Ik had alles en draaide het ook regelmatig op feestjes en partijen. Ik werd aangenomen. Overigens wel met de belofte dat ik me netter moest kleden en iedere morgen een kam door mijn haar zou halen."


Geen medewerkers, maar samenwerkers
"De muziekafdeling van Scheer & Foppen werd onderdeel van de Free Record Shop. Ik was toen 27 jaar. Al met al ben ik ruim 30 jaar actief geweest in het muziekvak, variërend van filiaalmanager Kampen tot clustermanager Emmen. In al deze 30 jaar kwamen de ervaringen en mijn persoonlijke indrukken van en over mijn eerste werkgever goed van pas. Naast 'zelf ontdekken' kwam een aspect als samenwerking aan de orde. Die probeerde ik continu via 'coaching on the job' te faciliteren en dat sloot weer perfect aan bij de slogans die we toen hanteerden, namelijk: 'We zijn geen medewerkers, maar samenwerkers!' Of: 'There is no 'I' in team, but there is more than one in winning'. Het bewustzijn creëren dat samenwerking niet alleen voor jou als persoon, maar ook in het belang van de zaak en stad werkte, daar ging ik voor! In 2013 ging de Free Record Shop failliet. Hét moment om samen met Willem Jan Westendorp voor mezelf te beginnen. En tot op de dag van vandaag gaat het goed met HOE!"

Gemeente Belang Kampen
"Naast het ondernemerschap zet ik me graag in voor het belang van de gemeente Kampen. Dit doe ik op verschillende manieren. Bijvoorbeeld als voorzitter van de Wijkvereniging Binnenstad. Wij streven naar een leefbare binnenstad en behartigen de belangen voor zowel circa 5000 burgers als die van de ondernemers. Ook ben ik bestuurslid van de ondernemersvereniging van de binnenstad. Wij organiseren onder andere de intocht van Sinterklaas, braderieën en de Hanzedagen. Ons motto is ervoor zorgen dat de stad bruist! En natuurlijk ben ik, naast Albert Holtland, raadslid van Gemeente Belang Kampen. In 2002 werd ik door Jan Elhorst, oprichter van de partij, benaderd met de vraag of ik op de kieslijst wilde. Jawel, maar dan op een wat lagere plaats. Dus met de mogelijkheid dat ik niet zou worden gekozen. Ik wilde eerst leren en ervaring op doen. In de tweede periode was ik er wel aan toe. Ik werd op de 5e plek geplaatst, maar helaas haalde de partij maar 4 zetels. Bij de laatste verkiezingen werd ik wel als raadslid gekozen. Waarom Gemeente Belang Kampen? Wij geven ruimte aan de inwoners om (verbeter)punten kenbaar te maken. Blijf de politiek dan ook rustig bestoken met opmerkingen. Wij luisteren en doen er wat mee. Denk bijvoorbeeld aan de petitie aangaande de N50 en we vragen juist nu aan de provincie om het geld voor de aanleg ervan voor te schieten zodat we aan de slag kunnen. Gewoon doen! Ook hier geldt mijn motto."

Plantagewoning
"Een heel groot zelfgebouwd huis aan de IJssel. Een plantagewoning inclusief veranda en uiteraard met uitzicht op deze prachtige rivier. Ik heb zelfs al een plek in gedachten. Had ik. Want helaas heeft het wijkje onder de molen roet in het eten gegooid. Mijn favoriete plekje. Daar was toentertijd houthandel Kramer gevestigd. In mijn droom zie ik mezelf al zitten in een schommelstoel op de veranda. Sigaar en glas whisky erbij. Genietend van al het goede van het leven. Een andere droom is om in Japan delen van een wandelroute (van 2000 kilometer) te lopen die een Japanse circa 600 jaar geleden afgelegd heeft. Onderweg zijn op de route Haiku's en tekeningen vastgelegd. Nu lopen veel mensen die route nog steeds. Dus als ik een keer de kans krijg.... Dromen is heerlijk hoor, maar het mag soms ook lekker bij dromen blijven. Niet alles hoeft wat mij betreft verwezenlijkt te worden. De meeste dromen zijn wensen. Waarom kijken we tv? Omdat de beelden die we zien ons in vervoering brengen en naar plekken waar we graag willen zijn."

Drijvende tuinen
"Voor Kampen hoop ik dat het een bruisende stad wordt én blijft. Om dit te realiseren valt en staat veel met de wil tot samenwerking. Ik hoor vaak zeggen: 'als ik de kans krijg, doe ik het wel'. Niet wachten, gewoon doen! Daarbij hoeft het beschikbare geld niet altijd buiten de stad uitgegeven te worden. Ook voor de gemeente geldt: gun je eigen ondernemers de opdrachten. Een wat concretere droom voor Kampen is dat ik graag drijvende tuinen in de stadsgrachten wil. Een grote groep mensen houdt zich hier al een paar jaar mee bezig, maar ze lopen helaas continu tegen de bureaucratie aan. Die groep, bestaande uit Wijkvereniging Binnenstad en de projectgroep Drijvende Tuinen, heeft bedacht dat drijvers van 10m2 in de Burgel met een beugel op de plaats worden gehouden. Deze drijvers worden ingericht met planten die, uiteraard omgeven door water, goed gedijen. Ook met planten waarvan de namen een verbinding hebben met straatnamen in andere wijken. Denk aan Ganzebloem, Winde, Weegbree et cetera. De drijvers worden gebouwd door leerlingen van het VIA College en is daarmee dus een schoolproject. Financieel zijn de eerste 4 drijvende tuinen al een feit. Eind maart, begin april volgend jaar moeten alle drijvende tuinen in de Burgel gerealiseerd zijn!"

Harry Post - Behoud de historie!

Het Keizerskwartier, daar moet ik zijn. Een gemoedelijk en knusse buurt, die zonder de aankleding van 'Kerst in Oud Kampen' al uitnodigend aandoet. Net als Harry Post trouwens, één van de inwoners. Na een hartelijk welkom en een bak koffie, spreek ik met hem onder andere over zijn dromen. Wel onder één voorwaarde: dat ik niet alles van ons gesprek aan het papier mag toevertrouwen. "Toch wel dat je op enig moment nog een keer met Herman Brood wil proosten?", vraag ik hem. Vooruit, dat mag...

En uiteraard ook dat de geboren en getogen Kampenaar in 1978 zijn huis aan het Keizerkwartier betrok. Harry: "Ik ben geboren aan de Sint Nicolaasdijk in een dubbel huis. Mijn grootouders hadden daar een boerderij. Ik ben de oudste van het gezin. Op mijn 18e ging ik het huis uit om te varen. Daarna huurde ik een woning aan de Sint Jacobstraat. Ik werkte eerst als automonteur en daarna een korte periode als machinist bij rederij Boonstra. Via een vriend belandde ik in de ijzerhandel. De zaak ging helaas failliet en ik had dus geen werk meer. Voor mij hét moment om een studie aan de Fotovakschool in Apeldoorn te gaan volgen. Ik had eigenlijk ook geen zin meer om voor een baas te werken en fotografie was al een grote hobby van me. Waarom niet voor mezelf beginnen?"

Fotografie

"Iets wat ik tot op de dag van vandaag doe. Inmiddels ben ik alweer 31 jaar professioneel fotograaf. Ik ben gek op mensen! Dus die fotografeer ik sowieso. Individueel, maar ook groepen. Denk aan hele grote koren als het Kamper Mannenkoor, D.E.V. Mannenkoor, Mannenkoor Grafhorst IJsselmuiden, Kozakkenkoor, Stereo Genemuiden en zeemanskoor de KetelBinken. Ook wandel ik graag in de natuur. Een hele dag op de Hoge Veluwe levert bijvoorbeeld prachtige natuurplaatjes op. Ik kom op hele mooie locaties. Zo fotografeerde ik de bouw van De Stopera en de restauratie van Paleis Noordeinde. Soms raak ik door geluk ergens bij betrokken en voor een mooie klus gevraagd. Ik houd van pure fotografie. Hiervoor is eerst contact met mensen nodig. Dan volgt pas de fotoshoot. Ik wil de mensen die ik fotografeer kunnen begrijpen. Ik zorg ervoor dat ze echt lachen in plaats van hun lang geoefende fotogenieke glimlach op hun gezicht te toveren. Ik praat gemakkelijk, ben erg laagdrempelig. Dat scheelt natuurlijk wel. Trouwens, een heel bijzonder moment vond ik dat ik de uitvaart van een jonkheer mocht fotograferen. De kist stond op stroo op een oude boerenkar die werd getrokken door twee Friese paarden. Alles op een gigantisch landgoed. Prachtig!"

De Kogge

"Naast mijn werk als fotograaf, ben ik vrijwilliger bij de Kogge. Ik onderhoud het schip op de werf en vaar er uiteraard graag mee. Mijn betrokkenheid bij de Kogge is ontstaan via Reijer van 't Hul. Hij benaderde mij met de vraag om vrijwilliger te worden. Na een bezoek aan de werf, meldde ik me direct aan. Dat was in 2012. Ik mocht vervolgens direct mee naar bijvoorbeeld Duinkerke in Frankrijk. We maken tegenwoordig veel dagtochtjes, maar worden ook ingezet bij evenementen. Vorig jaar lagen we bij Sail Kampen voor de stadsbrug. Alle schepen die hierlangs voeren, brachten een groet!"

Kerst in Oud Kampen

"Op dit moment ben ik erg druk met het treffen van voorbereidingen voor 'Kerst in Oud Kampen' (KIOK). Als mede-coördinator voor het Keizerskwartier valt er veel te regelen!" Hoe en wanneer is KIOK eigenlijk ontstaan? Harry: "In 2000 was er eigenlijk alleen nog maar een groot podium op de Plantage. Mijn buurvrouw Ria van de Starre wilde ons buurtje ook wat 'aankleden' en hing overal in het Keizerskwartier kaarsjes op. Dat zorgde voor een warme kerstsfeer en daarmee trokken we ook bezoekers in onze straatjes. In de loop der jaren kwam er steeds meer bij als balen stroo, netten en middeleeuwse kleding die als wasgoed uithing. Helaas werden diverse ideeën afgeblazen in verband met evenementenregels. Dit jaar zetten we een authentieke punter in de straat. Lampjes erbij, vuurkorven. Dat zorgt ook dit jaar weer voor een fantastische sfeer in het Keizerskwartier! Als inwoner ontkom je er niet aan om mee te doen. Ik heb er zin in! Enne.... heb je het filmpje met de uitnodiging al gezien?"

Behoud de historie in Kampen!

"Ik zou heel graag willen dat wij nog eens een gemeentebestuur krijgen dat niet akkoord gaat met afbraak, maar in plaats daarvan de oude monumenten behoudt en restaureert. Ik denk terug aan de jaren '60. Het Keizerkwartier verkrotte. Van de oorspronkelijke stallen en pakhuizen was niets meer over. De gemeente vatte het plan op om alles wat er nog stond plat te gooien en er een parkeerplaats op te bouwen. Dit werd tegen gehouden door een paar eigenwijze Kampenaren die hun pakhuis niet wilden verkopen. 1975 was het Europees Monumentenjaar. Het Keizerskwartier werd in dat jaar bezocht door een aantal mensen, waaronder architect Kreek. De man realiseerde later ook de renovatie van het Bergkwartier in Deventer. Samen met Rob Busser (tot 2000 werkzaam bij de gemeente Kampen in de Monumentenzorg en Stadsvernieuwing) maakte Kreek plannen om het Keizerskwartier bewoonbaar te maken. En dat is gelukt. Behoud de historie. Daar komen uiteindelijk ook de bezoekers voor. En benut de aanwezigheid van de rivier! Maak bijvoorbeeld het zwemmen in de IJssel weer mogelijk. Vroeger leerde iedere Kampenaar zwemmen in de IJssel. Waarom mag het hier niet en bijvoorbeeld in de Nieuwe Merwede bij Gorkum wel? Daar is meer scheepvaart, dus meer zuiging. Het zwemoppervlak is daarentegen afgezet met rode ballen aan een lijn om het veilige zwemgebied te begrenzen. Hier zou je dat - bijvoorbeeld bij de molen - best kunnen realiseren. Je woont tenslotte aan de rivier!"

Wat is jouw droom?

"Lekker mijn eigen gang kunnen (blijven) gaan! Dat is eigenlijk mijn grootste wens. Op mijn eigen manier. Mezelf kunnen zijn. Oud worden en gezond blijven. 103 vind ik wel een mooie leeftijd. Ha, en dan nog de schrik van de buurt zijn! Echt mijn buurt hoor, het Keizerskwartier. Ik zit overal dichtbij. Heb de reuring van de stad en toch is het lekker rustig hier. Woon je in Kampen, moet je in de binnenstad wonen. Althans, dat vind ik! Hier beleef je het leven. Nee, ik ga hier nooit meer weg! En als het dan toch mijn tijd is, drink ik met Herman Brood 'ergens' een borrel. Hij Grand Marnier met warme melk. Ik iets anders. In ieder geval proosten we 'daar' op 'I did it my way'!"

Informatie
Meer informatie over (de geschiedenis van) het Keizerskwartier? Klik hier: Informatie Keizerskwartier Kampen
Meer informatie over Kerst In Oud Kampen? Klik hier: Kerst in Oud Kampen 2016
Filmpje Kerst in Oud Kampen: Klik hier: Kerst in Oud Kampen filmpje

Harmen Westerink - Een druk bezochte maandagmorgenmarkt

Een marktkraam gevuld met vrolijk gekleurde frisse groente en fruit is het eerst wat me opvalt wanneer ik de schuur van Vitamientje.nl binnenwandel. Mede-eigenaar Harmen Westerink is ijverig in de weer om met zijn heftruck pallets op zolder te schuiven. Eén van de laatste activiteiten van de maandagmorgenmarkt. Het is dé insteek van onze afspraak, namelijk om via de herinrichting van deze markt het bezoekersaantal te vergroten. Maar tijdens ons gesprek blijkt al snel dat dit niet de enige droom van Harmen is...

Na het halen van zijn havo-diploma volgde Harmen een middenstandsopleiding in Zwolle: "Via een leerwerkplek. Ik realiseerde me dat deze opleidingsroute eigenlijk best vreemd was met het doel dat ik voor ogen had. Ik werkte namelijk al bij mijn vader op de markt en wist dat ik hier na mijn opleiding volledig aan de slag zou gaan. Waarom niet nu al elke maandag werken in plaats van nog 3 jaar school? Ik stopte dan ook voortijdig. Dat wil zeggen: op het moment dat ik 18 werd en niet meer leerplichtig was. Wel volgde ik in de avonduren de middenstandsopleiding. Die werd toentertijd gegeven door de heer Aarten. Dit papiertje had ik nodig om me in te kunnen kopen in Vitamientje.nl. Iets wat - samen met mijn broer - inmiddels is gebeurd. Mijn vader kan op die manier langzaam uit het bedrijf stappen." Onafgebroken en vol overgave vertelt Harmen over het bedrijf, waarbij hij niet alleen de kwaliteit van zijn handelswaar benadrukt. Wanneer hij inzoomt op intermenselijke situaties die zich (zélfs) voor zijn kraam voltrekken, beginnen zijn ogen nog meer te fonkelen. Harmen: "Uiteindelijk draait wat mij betreft alles om aandacht voor elkaar en mensen verbinden!"



Maandagmorgenmarkt
"Vanuit die gedachte ontstond ook mijn droom om de maandagmorgenmarkt nieuw leven in te blazen. De markt liep qua bezoekersaantal steeds meer terug. Het plein op De Nieuwe Markt in het bijzonder. Het werd steeds moeilijker voor de kooplui. Met zicht op weinig verkoop bleven ze bij slecht weer weg, met als gevolg nóg minder kopers. De cirkel was dus rond. Mensen uitten zich negatief over de markt. Het voelde - met pijn in mijn hart - als een wedstrijd die verloren zou worden. We spraken hierover als marktcommissie. Na een aantal keren overleg stuurden we een voorstel richting de gemeente om alle vaste plekken op te heffen en om een nieuws parcours vast te stellen. Iedere marktkoopman moest weer nieuwe kansen krijgen. En verder moest er weer reuring op de maandagmorgenmarkt komen. Als alles zou veranderen, werden de klanten ook weer nieuwsgierig naar het resultaat en de markt weer bezoeken. Het allerbelangrijkste in de plannen waren de wensen van de klanten natuurlijk. Hier moesten we wel degelijk rekening mee houden. Wij hielden als marktcommissie een enquête en De Stentor peilde via een poll wat de consument wilde. De uitslag werd gedeeld met de betrokken kooplieden waarna de onpartijdige marktmeester van Zwolle zijn visie gaf. Besloten werd om De Nieuwe Markt niet te laten verdwijnen. Een stemming volgde, waarbij iedereen volgens plan akkoord ging met herinrichting van de maandagmorgenmarkt."

De 4e Musketier

Terugkomend op het aspect 'aandacht hebben voor elkaar' vraag ik Harmen naar voorbeelden die dit illustreren: "Kijk eens achter je", wijst Harmen naar de muur. Ik zie een rood canvasdoek met daarop een grote 4 erop en de tekst 'L.I.F.E. Partner'. Vragend kijk ik Harmen weer aan. "Ik ben lid van de 4e Musketier. Deze beweging is ontstaan vanuit de Vrije Evangelische Gemeente Zwolle en staat voor inspiratie van mannenharten en creëren van golven van gerechtigheid wereldwijd. Mannen moeten uitgedaagd worden om eindelijk tot zichzelf te kunnen komen. Dit gebeurt onder andere door middel van karakterweekenden in bijvoorbeeld Noorwegen, Schotland of de Ardennen. De lange wandelingen (40 kilometer) tergen je. Je moet door het stof. Ondanks de 20 kilo die je op je rug meetorst valt er uiteindelijk toch een last van je af. Dat enerzijds. Aan de andere kant krijg ikzelf veel impulsen ter verbetering van mijn bedrijf via het ondernemersnetwerk waar L.I.F.E. voor staat. Wij willen een eerlijk en open bedrijf zijn in de contacten met onze klanten, leveranciers en medewerkers. Om dit in de praktijk te brengen geeft de 4e Musketier ons handvatten. Daarnaast houden we niet van onrecht en de 4e Musketier organiseert van alles, waaronder sponsoractiviteiten, om onrecht en armoede te bestrijden. Daarom is Vitamientje.nl L.I.F.E.-partner geworden van de 4e Musketier. Op deze manier willen we ons steentje bijdragen aan een verdraagzame en eerlijke wereld."

Dromen
"Eén van mijn dromen voor Kampen, de herinrichting van de maandagmorgenmarkt, is inmiddels verwezenlijkt. In zoverre dat de consumenten weer positief zijn. De markt staat weer vol en daarmee is het gezelliger voor de bezoekers geworden. De sfeer op De Nieuwe Markt is weer als vroeger. Prettig om er rond te lopen, zoals het hoort. Dat wil niet zeggen dat we er zijn. De zorg om de markt moet blijven. Op dit moment zijn we samen met de gemeente bezig met het creëren van voorwaarden die ervoor moeten zorgen dat de markt ook in de winter vol staat! Mag ik trouwens van de gelegenheid gebruik maken om een oproep te doen aan alle mensen die nog niet geweest zijn?" Uiteraard... "Bij deze dan: neem eens een kijkje op de nieuwe maandagmorgenmarkt! Juist in deze gezellige periode van het jaar een bezoek meer dan waard!"

En zelf?
Mijn droom houdt niet op bij de gemeente Kampen. Natuurlijk heb ik zelf ook dromen. Naast 'aandacht hebben voor elkaar', vind ik respect een ontzettend belangrijk begrip. Net als rechtvaardigheid. Gerelateerd aan zakendoen denk ik dat eerlijk- en openheid al met al het meest opleveren. Dit zijn belangrijke - immateriële - zaken die je best onder de noemer 'dromen' mag scharen. Ik geloof in God. Ellende komt niet van God. De mensen, inclusief ik zelf, maken er vaak een potje van. Zij hebben daarentegen een vrije wil en daarmee in staat om hun geweten parten te laten spelen. Ik geloof dat in ieder mens iets goeds zit. Alles valt of staat met verdraagzaamheid. Mijn droom is dan ook om ongeacht geloof, herkomst, opleiding, et cetera, meer verdraagzaam naar elkaar te zijn! En ik beloof dat ik daar zelf met vallen en opstaan mijn best voor zal doen!"