Marijke Drost - Dat iedere Kampenaar in vrijheid kan leven

Met een bak koffie nemen we rond achten ’s avonds plaats aan de houten keukentafel van kersvers Kamper GroenLinks raadslid Marijke Drost. Amper aan het interview begonnen, klinken uit de babyfoon kinderstemmen. Nieuwsgierig steken tweeling Merle en Eefje (2) even later hun hoofden om de deur. Net als ik zijn zij blijkbaar benieuwd naar de dromen van hun moeder. Vooruit, ze mogen van Marijke nog even langer opblijven en in gezelschap van de meiden hervatten we ons gesprek.

Foto door Nanda Rave

Marijke (35) is getrouwd met Bart. Naast de tweeling, zijn ze natuurlijk ook trots op zoon Otis (4). Geboren in Zeist, verhuisde Marijke op 9-jarige leeftijd naar Zwolle. Hier bracht ze haar jeugd door. Marijke: “Ik genoot een gereformeerde opvoeding. Toch nam ik al op jonge leeftijd overtuigingen en meningen niet als vanzelfsprekend aan, maar stelde ingewikkelde vragen. Daar konden mijn ouders en de kerk niet zoveel mee. Ik week uit naar een andere geloofsovertuiging zoals de Baptistengemeente. Daar was ik helemaal gelukkig. Voor mij de aanleiding om een opleiding tot pastoraal werker bij de Hogeschool in Ede te volgen.”

“Hoewel een interessante opleiding, zag ik voor mezelf geen toekomst in de kerk of als missionaris. Ik wilde op deze manier niet investeren in een ‘hobby’. Dat vond ik zonde van mijn tijd en geld. In het tweede jaar besloot ik te stoppen met de opleiding en maakte vervolgens een rondreis in Zuid-Amerika. Bij terugkomst wist ik dat ik mijn interesse in muziek en organisatietalent wilde omzetten in werk. Ik meldde me aan voor de opleiding Cultureel Maatschappelijke Vorming. Tijdens de opleiding kreeg ik al snel de kans om binnen dit vakgebied aan de slag te gaan. Onder andere werkte ik voor ‘Niek van der Sprong Culturele Producties’ en bij ‘Kunst en Cultuur Overijssel’. De nodige ervaring die ik hier opdeed, kon ik na mijn studie bij ’t Ukien in Kampen in de praktijk brengen. Ik ging als jongerenwerker aan de slag.”

“Ik wilde mijn muziekinteresse en organisatietalent omzetten in werk”

“Na 5 jaar besloot ik het roer om te gooien en als zelfstandige aan de slag te gaan. Ik startte een advies- en productiebedrijf op het gebied van cultuur. Al snel bleek dat ik vrijwel alleen maar klussen kreeg van waaruit weer vaste contracten werden aangeboden. Ik realiseerde me dat een vast inkomen zonder administratieve rompslomp eigenlijk wel handig was en aanvaardde een baan bij ‘Kunstbende’ in Amsterdam, een talentontwikkelingsorganisatie voor jongeren op het gebied van kunst. Na een aantal jaren zocht ik werk dichter bij huis en ging weer voor Niek van der Sprong aan de slag. Momenteel werk ik twee dagen per week als projectmedewerker in Lelystad bij ‘Kubus’, een educatiecentrum op het gebied van kunst en cultuur vergelijkbaar met dat van ‘Quintus’.”

Ondanks haar drukke dagen, ziet Marijke kans om zich actief in te zetten voor de lokale politiek: “Mijn hele leven al ben ik geïnteresseerd in de politiek. Ik ben in een gereformeerde omgeving opgegroeid. In ons gezin stond alles in het teken van het geloof: opvoeding, gereformeerde volleybalvereniging en basisschool en mijn oma woonde in een gereformeerd verzorgingshuis. Ik houd van filosofische vraagstukken, van het ‘ontleden’ van gedrag en situaties en discussieer hier graag over. Wat zijn de motieven van de een en waarom heeft de ander totaal andere opvattingen? Dat intrigeerde mij (en nog steeds trouwens). Mijn vragen werden in die gereformeerde omgeving niet altijd gewaardeerd. En ik kon niets met de antwoorden. Ik besloot mij hiervan los te maken, mijn vleugels uit te slaan en buiten de kerk verder te zoeken.”

In 2009 werd ik lid van GroenLinks. De overtuigingen en grondbeginselen van deze partij sluiten precies aan bij de manier waarop ik wil leven: houden van mijzelf en de mensen om me heen en me verantwoordelijk voelen voor de wereld waarin ik leef. Dat zijn voor mij levenswaarden. Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen werd ik gekozen als raadslid. Die uitslagavond in het gemeentehuis vergeet ik nooit meer. Wat een spanning! Ik stond vierde op de lijst. De tweede exitpoll liet twee zetels zien. Vervolgens werden het er drie en daar bleef het op hangen. Pas bij de laatste exitpoll werd duidelijk dat GroenLinks de komende periode met vier zetels in de raad zou zitten, dus ook met mij als raadslid!”

“Mijn kracht ligt in het verbinden en zonder oordeel vooraf te luisteren.”

De gemeente Kampen heeft drie raadscommissies: de commissie Ruimtelijke ontwikkeling, de commissie Inwoners en de commissie Bestuur en middelen. Marijke: “Ik zit in de commissie Inwoners. Denk aan onderwijs, sociaal domein, participatiewet, et cetera. Maar ook de onderwerpen sport, kunst en cultuur zitten in deze commissie. Ik zie voor kunst en cultuur best mogelijkheden. Ondanks dat we een goed theater, een goede bibliotheek en diverse musea hebben, vind ik dat Kampen beter mag zorgen voor de kunstenaars in haar gemeente. Denk aan het geven van opdrachten aan lokale kunstenaars en het beschikbaar stellen van permanente ruimtes met basisvoorzieningen als gas, water en licht waar deze mensen met goed fatsoen hun vak kunnen uitoefenen. Daarnaast ben ik betrokken bij het Kinderpardon. Ik voel me verantwoordelijk om dit soort onderwerpen onder de lokale aandacht te brengen. Zowel bij de inwoners als bij mijn politieke collega’s. Bepaalde beslissingen zijn het gevolg van oud beleid. Laten we er samen voor zorgen dat er wat gaat veranderen in het belang van kinderen die dreigen te worden uitgezet. Het is een thema wat ons allemaal raakt, ongeacht politieke kleur.

Mijn kracht ligt in het verbinden en te luisteren zonder oordeel vooraf. Voordat ik een mening vorm, laat ik mezelf eerst voeden met argumenten en wil ik meer weten over de achtergrond van zowel de situatie als over mensen die erbij betrokken zijn en die door een bepaalde beslissing geraakt kunnen worden. In tegenstelling tot vroeger, kan ik nu veel meer nuance aanbrengen en heb ik respect voor eenieders waarden en normen, zonder die van mijzelf te verliezen. Daarnaast voel ik me vrijer dan ooit om te vinden wat ik wil. Dat heeft het losmakingsproces van het geloof mij uiteindelijk gebracht.”

“In onze gemeenschap heeft de een niet meer rechten dan de ander.
Samen zijn we Kampen.”

“Mijn droom voor Kampen is dan ook dat ik iedereen diezelfde vrijheid gun. Ik heb gevoeld hoe ik om mijn persoonlijke keuzes veroordeeld werd. Een machtig bolwerk keerde zich tegen mij. Dat gevoel is afschuwelijk. Uiteindelijk lukte het mij om op een andere manier tegen deze benadering aan te kijken. Ik zag opeens dat een heleboel mensen vastzitten in veroordelend denken. Ik hoop dat deze mensen geloven omdat het geloof ze goed doet er oprecht troost en hoop uit halen. Dat ze niet vanuit angst hun geloof praktiseren. Angst hebben voor wat mensen c.q. de gemeenschap van hen denkt. Ik droom dat iedereen in vrijheid mag zijn wie hij is en ook van anderen voelt dat dat oké is. Dat het zelfs mooi is, dat hij gezien wordt om wie hij is. Ongeacht afkomst, geaardheid of geloof. In onze gemeenschap heeft de een niet meer rechten dan de ander. Samen zijn we Kampen.”

“En hoe mooi zou het zijn wanneer er omgevingen gecreëerd of verbeterd worden waarin we elkaar kunnen ontmoeten? Ik zie dan ook een prachtig asfalt loos ingericht stadspark voor me. Een paviljoen omringd met picknicktafels waaraan je wat lekkers kunt eten en/of drinken. Ik zie een park vol diversiteit, levendigheid en vertier voor me. Zo’n ontmoetingsplek wens ik ook het Zoddepark in IJsselmuiden mijn woonplaats over een aantal maanden toe. De jaarlijkse terugkerende Fullcolor- en Zoddefestivals laten perfect zien hoe levendig het park kan zijn. Zo mag het wat mij betreft iedere dag zijn. De potentie is er!”