Marieke Bernadette - Over 5 jaar een eigen atelier!

De vorige keer dat ik café IJsselzicht in Wilsum bezocht, was tijdens één van de laatste koude winters. Na een paar rondjes 'buffelen' op mijn noren op de natuurijsbaan van Wilsum, hield ik het weer voor gezien. Binnen met een warme bak koffie hield ik het langer vol dan de rest van het gezelschap. Nu zit ik er weer aan de koffie. Samen met Marieke Bernadette. Onder andere vertelt zij me over haar dromen. En dat zijn er nogal wat...

Altijd op zoek naar creatieve tijd

Marieke is 17 jaar oud als ze opleidingen gaat volgen bij “de Landstede” in Zwolle, waar ze de richting Mode en Commercie volgt. Marieke: "Ik kwam uit Emmeloord en vestigde me in een studentenonderkomen. Dat was begeleid kamer wonen, inclusief 'Non Teresina'. Dat was een machtig mooie tijd! Al snel sloeg de twijfel toe over de juiste keuze qua opleiding. Dit kwam mede omdat de opleiding vrij nieuw was, niet goed georganiseerd en vele lessen vielen helaas uit. In die tijd tekende en schilderde ik al veel. Ik besloot om voor de Kunstacademie in Enschede te gaan. Ik maakte in een jaar tijd iets van 200 werken met support van een toffe leraar. Ik werd toegelaten maar eenmaal daar voelde ik mij niet thuis. Tot grote teleurstelling van de betreffende leraar, blies ik het af. Ik besloot om een andere opleiding te volgen. Deze opleiding bleek ook niets voor mij. In die tijd was ik op zoek naar mezelf; mijn gedachtes waren vrij zwart/wit, ik was niet open minded. Ik wist het even niet meer en ik besloot een jaartje te gaan werken."

Horeca, House & Dance

"De horeca volgde. Ik kon aan de slag bij familie Manders in Nunspeet. Stond in de ijssalon en het restaurant. In die jaren leerde ik alles van het horecavak. Van de smaak van wijn tot het bakken van biefstukken. Mensen kwamen speciaal voor mijn biefstukken naar Manders! Vanuit Zwolle verhuisde ik naar Harderwijk. Bar-dancing 'The  Mumfel' zocht clientèle. Dat hoorde ik van DJ JBO & DJ Poltergijst. Zij hadden een platenzaak in Harderwijk, waar ik graag kwam. Ik raakte enthousiast van het verhaal en had hier wel ideeën over. Bijvoorbeeld door het inhuren van dj's op themaparty's. Ik wist het richtte in 1995 de dansgroep 'The Butterfly Dancers' op! Dit bleek een daverend succes en liep dan ook volledig uit de hand. Dj's als Isis, EricE, Bass D Kning Matthew en nog vele anderen gingen draaien in The Mumfel. Ook ID&T kwam in beeld. Zij organiseren nationale en internationale dance-evenementen waarvan Sensation en Mysteryland. Met onze groep dansten we ook op de eerste Thunderdome feesten. Het was echt een geweldige tijd waarin ik veel lol had met DJ’s en collega’s. Dit deed ik vervolgens ieder weekend, tweeënhalf jaar lang met optredens in heel Nederland. We traden op met DJ Jose en  G Spot. Zelfs in de 'IT' en in de 'ROXY' dansten we. In de jaren tachtig en negentig dé pioniers in de Amsterdamse housescene. Een optreden in het Tropenmuseum in Amsterdam met DJ Eddy de Clercq was het allergaafst! Toen ik 23 jaar was besloot ik te stoppen met mijn dansgroep. Weekenden tot diep in de nacht dansen, ik vond het wel genoeg geweest. Ik stopte, na een super mooie tijd, op ons hoogtepunt met mijn groep. Ik had behoefte aan rust en ik ging terug naar Zwolle."

Liefde voor Gastvrijheid en Brood op het Station!

"In Zwolle kon ik bij een echte gebakwinkel aan de slag. Het ging echter helaas niet zo goed met deze zaak. Ik besloot om op straat te flyeren. Iets wat nog niet gedaan werd. Ik sprak mensen aan, gaf ze een flyer en voila ... de zaak zat weer vol! Later belandde ik in de Hotel Branche waar ik ontzettend veel geleerd heb op gebied van Klantgerichtheid. Na een 'tussenstop' bij het Postiljon Hotel kroop mijn bloed toch waar het niet gaan kan en kwam ik, samen met mijn partner Michiel, bij discotheek Maxime in Hattem terecht. Ik runde daar een karaokebar. Ik vroeg sommige dj's die ik uit Harderwijk en Amsterdam nog kende om daar te draaien. Dat was een geweldige tijd. Mooie vriendschappen zijn daar ontstaan. Toch voorzag ik geen toekomst in deze branche. Mijn oog viel op een advertentie in de krant waarin de NS een winkelmanager voor een Broodjeszaak  in Zwolle zocht. Dat was in 2001. Ik werd aangenomen en bestierde een aantal jaren deze zaak. Ik maakte vanuit Zwolle de overstap naar Leeuwarden. In 2004 werd ik trotse moeder van zoon Daan. Tijd om uit het stadsleven te stappen en op het platteland te gaan wonen. In het mooie dorp Wilsum vielen we beiden als een blok voor ons huidige huisje. Het was een 'opknapper'. De drie maanden die we hiervoor dachten nodig te hebben, werd uiteindelijk een kleine anderhalf jaar. Onze tweede zoon Vince werd in 2008 geboren, een echte Wilsummer. Ik werk nog steeds met heel veel plezier voor De Broodzaak. Sinds 2010 in -the place to be- het mooie Amsterdam en met een geweldig team mensen om mij heen. Vanaf vorig jaar heb ik mijn werkzaamheden uitgebreid naar de OR en ben ik sinds deze zomer ook COR-lid van de NS. Zeer leerzaam en een uitdaging."

Fulltime kunstenaar?

Naast mijn gezin en werk bij de NS, leg ik met verschillende materialen portretten vast, waarbij vetpotloden en houtskool mijn voorkeur hebben. Daarnaast gebruik ik spuitbussen, merkstiften, acryl- en olieverf. Ik vind het geweldig om het karakter van iemand op doek vast te leggen. Eén van mijn dromen is dat ik over vijf jaar een eigen atelier heb. Op dit moment functioneert mijn huis als één groot atelier en dit loopt inmiddels behoorlijk uit de hand. In dat atelier wil ik een andere droom realiseren, namelijk op een heel groot doek een paar eeuwen mode vastleggen. Ik stel me een theater met bordeauxrode gordijnen voor, een immens grote trap met daarop diverse modellen gekleed in verschillende stijlen behorende bij die tijd. En natuurlijk zou ik uiteindelijk heel graag met mijn werk willen exposeren in een museum. 'De Fundatie' heeft natuurlijk mijn voorkeur!" Een fulltime kunstenaar? "Geen idee of 'fulltime' een begrip is wat bij me past", aarzelt Marieke: "Ik heb zoveel energie en functioneer het best wanneer ik verschillende dingen tegelijkertijd oppak. Ik streef mijn passie na. Recent schreef ik een kinderboek. Over Stationsduif Gerrit. Naast de tekst, heb ik ook de illustraties verzorgd. Het manuscript ligt op dit moment bij een uitgever in Zwolle. Ik ben erg benieuwd of het uitgegeven wordt. Ook dit is een droom van me!"

Bootjes door de grachten!

"Kampen heeft een geweldige binnenstad. Het is één van de prachtigste Hanzesteden van het land. Ik ben echt trots op deze stad. Gelukkig stijgt het aantal bezoekers en wordt het steeds drukker. Wat ik graag zou willen is dat een typisch kenmerk als 'water' meer uitgebuit, dan wel benut wordt. Ik droom dan ook over het creëren van de mogelijkheid om met bootjes door de stadsgracht te kunnen varen. Met enige aanpassingen moet dit toch lukken! Waarom niet? Daarnaast mag de stad wel wat hipper worden. O zo jammer dat het homocafé nu al niet meer bestaat. Erg belangrijk vind ik het dat je aan iedere inwoner -ongeacht geloof, geaardheid en afkomst- laat zien dat Kampen een stad is die voor elk wat wils iets in huis heeft. Ook zou ik graag willen dat er naast 'Kamper Ui(t)dagen' en 'De Bandjesavond' nog meer evenementen georganiseerd zouden worden. Denk eens aan iets met rockmuziek, festivals of een talentenshow! Kampen is heel mooi en dat moet heel Nederland weten!"

Heidi Urban Pasterkamp - Samen kan zoveel meer!

Ik kan de voordeur van IJsseldijk 32-1 eerst niet vinden. Gelukkig wenken Henk en Noël me vanachter het raam richting de voordeur. Bij binnenkomst kijkt een druk telefonerende Heidi Urban Pasterkamp me met een blik van 'hebben wij vandáág een afspraak?' vragend aan. Ik knik een 'ja'. Als Heidi haar gesprek heeft afgerond, besluiten wij een nieuwe afspraak te maken. Of niet, of toch wel... Dus niet. Want in de verhalen die Heidi me tijdens 'neem dan in ieder geval nog' een kopje koffie vertelt, schuilen mooie dromen...

Schuilen?
Misschien is schuilen niet het juiste woord. Heidi leeft namelijk al in haar droom: "Ik wilde altijd al kunstenaar worden. Of creatief met mensen werken. Ik wilde verscheidenheid, inspiratie en diversiteit aan talent verbinden en het daarmee versterken. En kijk eens om je heen wat ik nu heb! Dit is alles waar ik mijn best voor heb gedaan!"

Amper mijn koffiekopje leeg, mag ik letterlijk aan de hand van Heidi een kijkje nemen in de ateliers van de, eveneens in het pand gevestigde, kunstenaars. De verscheidenheid zit niet alleen in het gepresenteerde werk, maar ook iedere maker ervan is uniek. Kunstenaars hebben hun plek duidelijk gevonden aan de IJsseldijk 32-1. Heidi: "Dit is een plek waar aandacht, inspiratie, meeleven en structuur geboden wordt. We zijn een groep. Verscheidenheid komt samen, stroomt door elkaar en wordt daardoor versterkt. We leven met elkaar mee. Voorbeeld: Henk Jans vertelt over een nieuw liedje en bij de volgende koffiepauze leest hij het al voor. En Noël die aangeeft moeite te hebben met de compositie van een gezicht dat hij op doek probeert te brengen. We praten erover, leren, vullen aan en versterken elkaar. Het is fijn om meteen te kunnen laten zien of horen wat je bedacht of gemaakt hebt."

Vis of kunst?
"Mijn carrière startte als van vele vrouwelijke Urkenaren op de huishoudschool. Iedereen uit mijn toenmalige klas is uiteindelijk 'de vis' ingegaan. Ik wist toen al: dát nooit! Ik volgde een opleiding tot groepsbegeleidster in Emmeloord. Werken met ouderen vond ik het leukst. Na deze MDGO-opleiding volgde ik het EH basisjaar aan de Evangelische Hogeschool een 1-jarige opleiding op HBO-niveau. Het doel van dit onderwijs richt zich naast geloofstoerusting, persoonlijke ontwikkeling en oriëntatie ook op cultuur, maatschappij, studie- en beroepskeuze. Hierna besloot ik aan De Christelijke Hogeschool Noord Nederland in Leeuwarden 'Creatieve therapie beeldend' te studeren. Na deze opleiding kreeg ik een baan als begeleider dagopvang voor ouderen met psychische problematiek. Dit was maar voor 1 dag in de week. De rest van mijn tijd verrichtte ik invalwerk in diverse verzorgingstehuizen. Ik koos ervoor om naast mijn baan de opleiding Autonoom Beeldend aan de Hogeschool voor de Kunsten in Kampen te volgen. Hier heb ik 2 jaar over gedaan. Daarna trouwde ik en kreeg eindelijk een volledige baan als activiteitenbegeleidster in verpleeg- en revalidatiecentrum Myosotis. Hoewel een rijk leven met man en kinderen was ik stiekem wel jaloers op de carrière van mijn toenmalige klasgenoten van de kunstacademie. Zij namen deel aan exposities en wonnen kunstprijzen. Pas 10 jaar later kwam er voor mij tijd en ruimte om een atelier te beginnen."

Half-half is niet mijn stijl
"Gezien mijn thuissituatie, kon ik nog maar voor 2 dagen in de week aan de slag. Erg spijtig, ook omdat ik het gevoel had dat ik op deze manier niet meer zoveel voor de bewoners kon betekenen. Half-half -zeg maar- is niet mijn stijl. Bij 'Schering en Inslag', een dagbestedingsplek voor mensen met psychiatrische problematiek, hadden ze op dat moment iemand nodig. Precies wat ik zocht. Daar was alle inzet afgepast per dagdeel. Mensen hadden er geen last van als ik er niet was. 'Schering en Inslag' vertrok uit Kampen en het RIBW nam de dagbesteding over. Ik heb hier enige tijd als invalkracht gewerkt. Dit was mijn laatste baan in loondienst voordat ik mijn bedrijf genaamd 'Viltzijdig' startte."


Viltzijdig
"Viltzijdig is een samenvoeging van allereerst de materialen waar ik mee werk. Daarnaast lijkt viltzijdig veel op het woord 'veelzijdig'. Een term die past bij zowel mij als persoon, de mensen waar ik mee werk als de vele toepassingsmogelijkheden van het vilt. Tijdens mijn studie aan de kunstacademie vond ik het als autonoom kunstenaar al lastig om te kiezen tussen schilderen en beeldhouwen. Nu ik creatief met vilt bezig ben, is dat probleem vanzelf opgelost. Wolvilten geeft me de mogelijkheid om zowel in het platte vlak als ruimtelijk te werken. Het voelt als schilderen en beeldhouwen tegelijk. De perfecte combinatie voor
mij".

IJsseldijk 32-1
"En nu leef ik in mijn droom. Alles komt samen. Mijn atelier, opleiding, samenwerken met mensen, kunstenaars. Ieder mens heeft meer unieke kwaliteiten dan beperkingen. Punt is dat de mens vaak alleen de oneffenheden van de ander ziet. Psychische ziekten worden nog niet altijd geaccepteerd. Erg kortzichtig vind ik dat. Het loont om juist in de mooie eigenschappen, zoals creativiteit, energie te steken. Veelzijdigheid noem ik dat. Die veelzijdigheid in mensen is juist wat mij aanspreekt en uitdaagt. Vanaf de start van mijn atelier 'Viltzijdig' bied ik dagbesteding aan cliënten met psychische problematiek of NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel). Niet alleen biedt de locatie ruimte aan deze kunstenaars, ook is IJsseldijk 32-1 een ruimte waar ik zelf mensen ontmoet en workshops geef. Daarnaast vinden er hier bijvoorbeeld af en toe vrouwenavonden vanuit het AZC plaats. Het kan allemaal. Een heerlijke plek met een dito sfeer. En dat allemaal sinds een paar maanden onder 1 dak, namelijk IJsseldijk 32-1. Als kunstenaars die hier atelier voeren, hebben we bedacht dat wij onszelf Delta Atelier willen noemen. Dit omdat we vanuit verschillende achtergronden en richtingen hier terecht gekomen zijn. Bij een deltagebied werkt dit net zo. Hier komen verschillende stromen samen. Versterken, inspireren en steunen elkaar. Het maakt niet uit of je een cliënt of altijd al kunstenaar met een eigen atelier was. In ons Delta Atelier zijn we allemaal kunstenaars!"

Samen kan zoveel meer!
"Wij genieten hier intens van de mogelijkheden die Kampen biedt. Ik heb hier op deze manier mijn eigen baan gecreëerd. Ben er erg dankbaar voor. De mede kunstenaars hebben er ook een plek gevonden. Via ons Delta Atelier willen we samen graag een visitekaartje van Kampen zijn. En meedenken over bijvoorbeeld hoe kunst en cultuur goed kunnen samengaan met het toerisme. Denk aan de Internationale Hanzedagen in juni volgend jaar. Wij kunnen meehelpen de stad mooier te maken. Denk eens aan een expositie met 'water' en 'boten' als thema. Of bijvoorbeeld door in dit pand een inloopworkshop voor toeristen te organiseren. Kampen, besef wat je allemaal in huis hebt! Zoveel begaafde en creatieve mensen die met een frisse blik naar deze stad kijken en ideeën hebben. Sterker nog: deze willen delen! En dan zit ik op de eerste rij! Althans, zo voelt dit werk voor mij. Ik hoor als eerste een nieuw liedje, zie het eerst een nieuw schilderij of beeld en natuurlijk nodigen wij elkaar uit voor exposities en optredens. Zo geniet ik enorm van de groep mensen die in dit atelier werkt en van de mensen die de samenwerking met mij zoeken omdat dit pand ruimte en kansen biedt. Samen kan zoveel meer!"