Marianne Stoeltie - Iedereen wat meer kleur én lef om kleur te bekennen!

Achter de toonbank van Kunstig Kitschwerk, ook wel bekend als het ‘Roze Kadowinkeltje’, staan twee stoelen prominent geïnstalleerd. Terwijl ik aanstalten maak om op de linker plaats te nemen, knikt eigenaar Marianne naar de rechter: “Dit is de gastenstoel”. Op het moment dat ik de kussens ervan onder mijn achterwerk ervaar, schiet ik vanzelf in de rol van side-kick. Duidelijker kan niet: Marianne voert op geheel eigen wijze de regie over de winkel die zich kenmerkt door warmte en een bont scala aan kleur. Niet alleen klanten, ook vrienden en bekenden lopen in en uit. Ongeacht wie, oprechte aandacht en hartelijkheid voor iedereen die de winkel binnenloopt. "Soms gebeurt het dat iemand niet groet. Raar toch? Dat raakt me dan best eigenlijk.”

50 jaar geleden werd Marianne in Haarlem geboren, waarna het gezin Stoeltie – in verband met vaders werk – regelmatig naar andere plaatsen verhuisde. Afgestudeerd aan de Academie voor Beeldende Vorming/Textiele Werkvorming, wilde Marianne graag aan de slag als docent 1^e graad. “In de jaren ‘90 werd echter fors bezuinigd in het onderwijs. Vakken als ‘Textiele Werkvormen, Handvormen en Tekenen verdwenen. Voor mij dus lastig om een baan te krijgen. Mijn carrière verliep dan ook iets anders dan gepland. Ik pakte mijn boeltje om in Amsterdam in een stoffenwinkel en bij Artis aan de slag te gaan. Kort daarop vertrok ik naar het oosten van het land om een snackbar in Zwolle te beginnen. Na een aantal jaren besloten mijn toenmalige partner en ik een eethuisje in Hattem over te nemen.”

Tijd voor een nieuwe stap
“Toch begon het na een aantal jaren horeca weer te kriebelen. Ik kon mijn creativiteit niet kwijt en had een enorme behoefte aan ‘creëren’. Noem het scheppingsdrang! In het verleden knapte ik bijvoorbeeld al oude meubels op en gaf ze een nieuwe én vrolijke lik verf. Ik maakte prinsessenmeubels van oude barkrukken. Kortom, mijn bloed kroop waar het niet gaan kon. We stonden op het punt om ons eethuisje te verbouwen. Ingegeven door mijn onrust en de behoefte om mijn creativiteit vorm te geven, besloot ik resoluut dat het tijd was voor een nieuwe stap. Ik was er klaar voor. Bij toeval kwam ik in de Geerstraat terecht. Deze winkelstraat in Kampen stal direct mijn hart. Een straat met woon- en kunstwinkels en galerieën. Daar zou mijn toekomstige zaak wel tussen passen!” 

Weinig moeite om te wennen
“Ik had nog geen stijlvast idee. Op de Trade Mart (inkoopplatform voor detailhandel) ontstond min of meer vanzelf een beeld van welke artikelen ik wilde verkopen. Met mijn voornemen om alleen maar artikelen in te kopen die ik leuk vond, bestond mijn eerste winkelaanbod uit vrolijke klamboes , kussens, serviezen en kleine cadeautjes. Anderhalf jaar reed ik heen en weer om mijn aanbod uit te breiden. In oktober 2000 vond ik mijn privé onderkomen boven de winkel en startte ik mijn sociale leven in Kampen. Ik had weinig moeite om te wennen. Ik ben een makkelijke prater, leg snel contacten. In die periode gaf ik salsa lessen. Een superleuke tijd waarin ik veel mensen leerde kennen. Maar natuurlijk had ik via mijn winkel ook veel aanspraak en deed ik af en toe een drankje in ’t Kroegje. Ook daar leerde ik genoeg mensen kennen. Sowieso ging ik er veel op uit.”

Stichting Idéfix
De winkel is niet Marianne’s enige passie. Zij is ook actief als begeleider voor de Stichting Idéfix. Deze stichting organiseert jaarlijks een vakantiekamp voor jongeren met een lichamelijke beperking, ADHD/ASS of een meervoudige handicap. Marianne: “Deze kinderen komen uit 2 instellingen uit Brabant. Via Stichting Idéfix brengen ze een week door in de Christinahoeve in De Leemkuule, Hattem. Gerrie Kragt, eigenaresse van ’t Kroegje, is hiervan de initiator. Zij is tevens voorzitter van Idéfix. Wij doen er alles aan om deze kinderen een fantastische week aan te bieden. Ieder jaar kiezen we een thema. Vaak is het één dolle boel. Twee jaar bijvoorbeeld was het ‘James Bond’ en werd de hele hoeve dan ook in die stijl aangekleed. Een circuit werd aangelegd en Joep Roth zette er een snelle auto neer. De kinderen volgden zelfs een opleiding tot geheim agent. Ik ga niet in detail, maar op sommige punten bieden wij nét die extra dingen die normaal gesproken eigenlijk niet mogen. Die keer met het thema ‘Harry Potter’ bijvoorbeeld. Daar hoort ‘leren vliegen’ bij. Onmogelijk? Nee hoor! Wij zorgen ervoor dat iemand tóch even uit die rolstoel komt. Dat effect van nét even buiten de lijntjes kleuren, kan me écht raken! Kortom: Er gaat meer aandacht naar de eigenheid van die kinderen in plaats van naar hun handicap.”

Kleur bekennen
“Net buiten de lijntjes kleuren: noem het ‘uit je comfortzone’ of ‘out of the box’. Onderzoeken wat de mogelijkheden in mijn eigen leven zijn vind ik erg belangrijk. Daarbij leef ik enorm in het ‘nu’. Doelen stellen is eigenlijk niet zo mijn ding. Ik ervaar liever door te doen. Wel heb ik veel wensen. Ik zou bijvoorbeeld over meer tijd willen beschikken om dingen te maken of te vernieuwen. En misschien ook wel om weer les geven. Niets is zo leuk als mensen dingen leren. Dat kan salsadansen zijn, maar ook iets in de kunst. De winkel daarentegen is mijn lust en mijn leven. Over dromen? Eigenlijk gun ik iedereen gewoon wat meer kleur én lef om kleur te bekennen. Het kan zo simpel zijn: draag bijvoorbeeld eens een vrolijke broche of een bloem in je haar! Of ga voor mijn part met een bont gekleurde boodschappentas naar de supermarkt.”

Kampen heeft alles…
“Ik zou graag willen dat iedere ondernemer in ieder geval één iets ten behoeve van de stad oppakt. Een initiatief, vrijwilligerswerk of het opperen van een idee. Eén waarmee je samen de verantwoordelijkheid neemt om van Kampen een nóg mooiere stad te maken. En voor de inwoners: praat eens wat vaker met je buurman, buurvrouw of de mensen verderop in je straat! Gelukkig wordt dit al door velen gedaan, maar hou niet alles binnenshuis. En, als je toch op straat staat te kwekken, pak dan eens een kop koffie op het terras. Geniet van de gezelligheid in de stad, van de mensen die voorbij lopen! Ik houd van Kampen, hoef dan ook nooit meer terug naar het westen. Ik vind het oosten sowieso veel relaxter. De energie is hier veel kalmer. Je hoeft jezelf niet te overschreeuwen. Kampen heeft alles. En als het er niet is: organiseer je het zelf.”