Yvonne Hofman - Kampen Inclusief

Yvonne droomt over stad waar iedereen ertoe doet:

"In deze mooie Hanzestad maakt het niet uit hoe je eruitziet, hoe je je gedraagt en wat je seksuele voorkeur is. Gender doet er niet toe. Dat geldt ook voor wat je gelooft, wat je afkomst is en vul verder maar in. Anno 2020 is deze droom helaas nog steeds niet vanzelfsprekend en wordt men nog steeds op al deze punten beoordeeld. Natuurlijk geldt dat niet alleen Kampen, maar in heel veel dorpen en steden. Maar ik ben in Kampen geboren en getogen, woon er nog steeds en richt mij op deze prachtige stad aan de IJssel.

Inclusieve samenlevingEen samenleving waar iedereen ertoe doet, noem je inclusief. Om dit te bereiken, is meer nodig dan alleen het gevoel bij mensen. Inclusief betekent ook dat er letterlijke drempels weggenomen moeten worden. Dat er bijvoorbeeld voldoende én gender neutrale toiletten in de stad zijn die voor iedereen toegankelijk zijn. Toiletten mét verschoningstafels voor volwassenen, want ook die zijn nodig.

SolidariteitOok wil ik dat we met elkaar als samenleving met elkaar de dialoog aangaan om op die manier van elkaar te weten te komen wat de ander voelt of nodig heeft. Ik droom over een stad waarin we solidair met elkaar zijn. Het Coronavirus heeft al voor veel extra solidariteit gezorgd. Ik hoop dat deze tendens na de crisis voortzet als een kring in het water die steeds groter wordt. Want een mooie samenleving zijn we met elkaar!”

Robert de Reu - Ontwaak!

Robert de Reu (31) droomt over wakker worden. ‘Ontwaak!’ is dan ook zijn credo. Dit geldt niet alleen voor zichzelf of voor de inwoners van Kampen, maar het raakt de hele mensheid: “Durf zelf na te denken. Wat wil je? Als mens, als individu. Als een vrij wezen. Of laat je je liever leiden door het systeem?”

Robert komt oorspronkelijk niet uit Kampen, hij groeide op in Zwolle. Zijn zorgeloze jeugd krijgt rond zijn tiende een wending die bepalend lijkt voor de verdere invulling van zijn leven. Robert: “Ik moest aan mijn oren worden geopereerd. Dit bleken zware operaties, waarvan een resulteerde in een bijna doodervaring. Hoe heftig ook, deze ervaring was prachtig. Iedereen heeft tijdens een droom weleens het gevoel dat je valt. De angst zorgt er voor dat je wakker schrikt. Ik ging door deze angst heen, dus liet me doorvallen. Er was een tunnel vol kleuren die wij hier niet kennen. Kraakhelder. Deze ervaring ervoer ik als heel bevrijdend. Toen ik terug kwam, besefte ik niet goed wat ik had meegemaakt. Ik was er te jong voor. Wel bracht het dat ik tot aan de dag van vandaag niets als vanzelfsprekend aanneem, maar blijf doorvragen. Ik wil altijd meer weten en dat moet uitgelegd kunnen worden.

Kampen
Deze eigenschap werd later niet door iedereen gewaardeerd. Het zorgde er helaas voor dat Robert een aantal keren werd ontslagen: “Ik stelde kritische vragen en schaarde me niet achter bepaalde regels. Daarnaast moest ik bijvoorbeeld achter de lopende band knetterhard werken voor een mager loontje. Dat klopte in mijn ogen niet. Ik kon dit niet accepteren en wilde niet op deze manier een bijdrage aan de maatschappij leveren. Toch draag ik graag op een andere manier bij. Ik wilde samenwonen met mijn levensgezel Lotte, maar Zwolle bleek te duur. Wij besloten om ons ook buiten Zwolle als woningzoekende in te schrijven.” Ze kregen een leuk huisje aan de Oudestraat aangeboden om niet veel later samen met hun zoons Nova en Si een woning in Brunnepe, vrijwel direct gelegen aan het voedselpark De Groene Brunneper, te betrekken.

Groene long

Robert: “Voordat wij dit huis ongeveer vijf jaar geleden betrokken, liepen we over de naastgelegen dijk. Daar zagen we naast een grote boomgaard veel moestuintjes liggen. We waren direct enthousiast. Dit wilden wij ook! Die moestuinen moesten op een gegeven ogenblik weg. Het was de bedoeling van de gemeente dat er een ‘groene long’ door Brunnepe zou komen. Leuke plannen, dachten wij, maar tegelijkertijd zagen wij mogelijkheden om meer van dit groene stuk te maken: een eetbaar park met fruitbomen en –struiken. Niet alleen zou de buurt van de oogst genieten, ook de kinderen kregen het besef dat bijvoorbeeld een appel eerst aan een boom groeit voordat het in de winkel ligt. Wij ontwikkelden een plan voor dit gebied, schreven dit uit en dienden dit in bij de gemeente. Eerst informeerden wij in de buurt wat men ervan vond. Ze waren erg positief, maar stelden zich ook kritisch op. Zij kenden ons niet en ze geloofden niet direct in een akkoord van de gemeente. Met behulp van wijkverbinder Marjolein Geurtsen begon het beetje bij beetje te lopen. We kregen (uiteindelijk) gehoor en het lukte om onze plannen voor een voedselpark uit te voeren.

De Groene Brunneper
Vorig jaar is er een stichting in het leven geroepen waar het voedselpark onder valt, namelijk: De Groene Brunneper. Deze stichting bestaat uit Lotte Versteeg en Robert de Reu en Evianne Schuurman. Robert: “De oogsten van de oude vruchtenbomen en bessenstruiken zijn groot. De jonge bomen leveren nog niet veel vruchten, maar dit wordt ongetwijfeld steeds meer. De aanloop van

kinderen in het park is erg groot. Eerder speelden ze tussen auto’s op straat, een onveilige en ongezonde situatie. In het park wordt hun fantasie en onderzoekend vermogen geprikkeld.”

Hoger doel
“Voor mij is het voedselpark ook een middel om een hoger doel te bereiken dat betrekking heeft op de toekomst van de mensheid. Onze missie is bewustwording van de mens dat wij in een kunstmatig systeem leven. Ik hoop dat de mensheid erkent om van onderaf daar verandering in te brengen. Verandering van bewustzijn, hoe wij in het leven staan, hoe het systeem werkt. Voedingspatronen, koopgedrag. Minder economisch, meer gezond en puur. ‘Delen’ vind ik een groot goed. Het geheim van vermenigvuldigen is delen. Als kinderen zich daarvan bewust zijn, kunnen we allemaal even rijk zijn en welvarend om te kunnen inkeren en tot werkelijke bevrijding van het ware ‘zelf’ te komen. Met ‘het systeem’ doel ik niet per se op mensen, maar meer het apparaat waarin wij moeten functioneren. In mijn optiek gaan mensen aan het huidige systeem kapot. Ze voelen zich gevangen en zitten in een soort angstpatroon, waardoor als hun wekker om 07:00 uur afgaat zij direct voelen: ik moet eruit om te werken, anders heb ik straks geen geld om mijn rekeningen en eten te kunnen betalen. Dat beperkt mensen in hun vrijheid en daarmee ontwikkeling.”

Onthechten
“Voordat ik de wereld verlaat, wil ik volledig onthecht zijn. Ik ben zeker betrokken bij het leven, maar ik wil er niet aan hechten. “De aarde is een brug, bouw er uw huis niet op”, zei Jezus. Hoewel ik niet gelovig ben, kan ik me goed vinden in deze uitspraak. Wat hij hiermee volgens mij wil zeggen, is dat wij ons hier niet moeten binden aan het ‘stof’ en onze verlangens.. Aan niets of niemand. Begrijp me goed: ik zeg niet dat houden van verkeerd is. Zeker niet. Juist niet. Liefde is een prachtig iets. Wij zijn wezens van licht en liefde, waarbij liefde potentiële volheid inhoudt. Het zou heel mooi zijn als we van anderen net zoveel kunt houden als van je eigen kinderen. Maar ook kinderen zijn niet ons bezit. Zelfs ons lichaam is niet ons bezit, dat laten wij achter op het moment dat wij ons leven laten. Sterven voordat ik doodga. Dat is mijn persoonlijke doel. Onthechten. Omdat ik niet terug wil. Niet omdat ik het leven hier niet waardeer, maar ik wil verder.”

Manipulatie
“Mijn overtuigingen over ‘het systeem’ en hoe wij op deze planeet worden ‘vastgehouden’, gaan heel ver. Ik geloof in een doel dat niet van ons is, maar dat wij worden gedirigeerd, gemanipuleerd en gehersenspoeld. Ik geloof zelfs dat wij in massale slavernij gehouden worden waardoor uiteindelijk onze wil wordt opgelegd. De beste slaven zijn slaven die niet weten dat ze slaaf zijn. Door manipulatie via radio, tv, sociale media en boeken denken wij te willen leven in dit systeem. Dit is opgelegd, het is geen pure vrije wil. Er zijn veel mensen die eenzelfde inzicht en overtuiging hebben als ik. Helaas ontmoet ik deze mensen nauwelijks. De groep van mensen die zich hier bewust van wordt, wordt wel steeds groter. Ik spreek soms mensen die zich met dit gedachtengoed identificeren, maar nog niet zover zijn om het te praktiseren. Dit komt door angst, die is erg bepalend.” Heeft jouw overtuiging een naam? “Nee, niet echt. Het is geen geloof, maar een innerlijk ontwaken waarbij de mens bewust wordt van het Zelf met een hoofdletter en zich her- innert wie het werkelijk is.”

Ontwaak!

“Naast mijn persoonlijke doel heb ik een liefdeswens: blijf niet dromen, maar ontwaak. Voor mij begint dat hier in Kampen. Ik wil dat mensen zelf durven te denken. Wat wil je zelf? Als mens, als individu? Als inwoner van Kampen? We zijn ten slotte vrije wezens. Mensen moeten weer met het Zelf in contact komen en kunnen streven naar volmaaktheid. Daar gaat het om. Dit is een weg die iedereen zelf moet afleggen op zijn eigen manier. De weg naar het hart is een lang traject al is deze nader dan handen en voeten. Er lopen zoveel lagen van manipulatie over ons heen dat het moeilijk is om tot je eigen kern te komen. Veel mensen zijn op zoek naar zichzelf, dat doen ze bijvoorbeeld door te reizen of proberen dat te bereiken via meditatie of yoga. Daarin raakt men in een bepaalde vorm van extase, waardoor vreugde ontstaat. Dit is echter nog niet echt wie wij zij of waar we moeten zijn, omdat ook hier opnieuw een verlangen in schuilt. Om het vuur van verlangen te doven heeft men water nodig. Het water van gnosis, kennis, het innerlijk weten.”

Jan Heinecke - Een autovrije binnenstad!

“Waar zullen we gaan zitten?” vraag ik aan Jan Heinecke, ruim 26 jaar eigenaar van stripwinkel De Fantast. "Eh…”, we kijken om ons heen en constateren al snel dat dit niet lukt in de winkel die uit zijn voegen barst van de strips. Ook collectors items zoals kaarten, miniatuur stripfiguren en (bord) spellen nemen veel ruimte in beslag. Dan maar staand voor en achter de toonbank, waar we gedurende het interview af en toe plaatsmaken voor een tevreden klant die zijn/haar ‘buit’ wil afrekenen.

De Fantast is niet alleen een begrip in Kampen, ook stripliefhebbers uit de regio en zelfs uit de rest van Nederland weten de winkel goed te vinden. Jans liefde voor de strip ontstond al op jonge leeftijd: “Thuis lazen we met het hele gezin de Donald Duck. Hierna kwam de Eppo. Daar stonden meer én spannender strips in. Als we op kampeervakantie gingen ‘verdienden’ mijn broer, zus en ik strips door vervelende klusjes, zoals de afwas doen. We kochten dan bijvoorbeeld de Suske en Wiske. Als die uit was, ruilde ik het voor een ander stripboek, zoals bijvoorbeeld de pilotenstrip Tanguy & Laverdure. Dit vond ik zo’n spannende strip dat ik na afloop van een van de vakanties op zoek ging naar meer van deze strips. Deze serie was de basis van mijn verzameling.”

Winkel voor de leuk
Na militaire dienst, waar Jan als gewondenverzorger ingezet werd, had hij 101 verschillende baantjes. Een ervan was het werken in een stripwinkel in Zwolle waar hij zich volledig kon uitleven. Jan: “Helaas stopte de eigenaar er in 1993 mee. Dat was het moment om voor mezelf te beginnen. Ons eerste pand bevond zich aan de Burgwalstraat 16. De verzelfstandiging vond ik vooral door mijn ervaring in de winkel in Zwolle verrassend gemakkelijk gaan. Ik kende mijn weg in de wereld van de strip en had veel contacten. Mijn intrinsieke motivatie was zo sterk dat ik geen moment dacht dat mijn winkel een fiasco zou worden. En dat bleek: vanaf dag één was en bleef het druk! Dat kan ook niet anders, want eigenlijk is De Fantast gewoon een winkel voor de leuk. Mijn klanten zijn of worden hier altijd vrolijk!”

Favoriet
"De Bron en de Sonde vind ik heel goed. Niet alleen de verhaallijn, juist de fantastische tekeningen van Bourgeon maken de strip bijzonder goed. Het zijn de tekeningen die een strip goed maken. Meer nog dan het verhaal. Een strip is een visueel medium. Een redelijk verhaal met goede tekeningen vind ik geweldig en bij een goed verhaal met slechte tekeningen begin ik me toch te ergeren. Alles wat Enki Bilal maakt, vind ik schitterend. Eigenlijk is mijn smaak heel breed.”

Collector items
Uiteraard ben ik benieuwd naar unieke, oude en/of bijzondere exemplaren in Jans aanbod van meer dan 30.000 strips. Om deze te laten zien, hoeft hij geen stap te verzetten. Onder de toonbank ligt een aardig stukgelezen exemplaar van ‘Bulletje en Bonestaak’ uit 1928. Jan: “Daarnaast heb ik nog zwart/witte Suske en Wiske’s, luxe edities van strips en bijvoorbeeld gesigneerde exemplaren die in beperkte oplage uitkomen. Naast stripboeken verkoopt De Fantast artikelen die gerelateerd zijn aan een stripfiguur: "Deze haal ik overal vandaan. Bijna wereldwijd. Ik importeer bijvoorbeeld uit Amerika. Laatst was er iemand uit IJsselmuiden in Japan. Zij spotte daar buttons van de stripfiguur One Piece, belde mij op en stelde voor om een aantal dozen op te sturen. Mensen weten mij sowieso te vinden.”

Grotere winkel
Met De Fantast leeft Jan eigenlijk al zijn droom: “Ik voel me hier iedere dag superfijn en senang. Toch droom ik af en toe stiekem van een grotere winkel. Niet alleen voor de boeken, maar ook om ruimte te creëren waar striptekenaars hun boeken kunnen signeren en meer ruimte om wat activiteiten in de winkel te organiseren. Ook staat er nog een andere wens op mijn ‘bucketlist’. Naar aanleiding van de ‘Lord of the Ring’-films willen mijn vriendin Arjanne en ik graag een keer naar Nieuw Zeeland.”  

Autovrije binnenstad
Ook voor de gemeente Kampen heeft Jan een aantal wensen. In het bijzonder voor de binnenstad: “Maak de binnenstad vanaf de ring van de Burgwal volledig autovrij. Dit kan door het bouwen van parkeerplaats onder de hele lengte van de Burgwal. Hier kunnen we al het ‘blik’ kwijt, zodat we onze schitterende historische binnenstad nog meer benadrukken Er ontstaat ruimte voor terrasjes en pleinen waar mensen zonder hinder door autoverkeer kunnen zitten. Ook rijden de automobilisten de binnenstadbewoners niet meer bijna van de eigen stoep af. Organiseer tegelijk elektrische busjes waarmee winkeliers vanuit depots buiten de binnenstad worden bevoorraad. De hele Oudestraat vol met vrachtwagens is toch niet bevorderlijk om de stad aantrekkelijker te maken?”

Vanwege de corona-uitbraak is de winkel helaas tot tenminste 28 april gesloten. Men kan nog wel bestellingen doen. Dit kan op 2 manieren:

1. Via de telefoon.

     Van dinsdag t/m zaterdag tussen 10 en 12 uur

     kunnen bestellingen doorgeven worden via

     038-3320325.

2. Via het e-mailadres:

     info@de-fantast.nl

De bestelling kan dan opgestuurd worden of op afspraak worden afgehaald.

Hessiëlle Kerkhoff - Aandacht kost geen geld

Voor Hessiëlle Kerkhoff (48) staan ‘ontwikkeling’ en ‘groei’ hoog in het vaandel. Voor zichzelf, maar ook voor de mensen die zij professioneel begeleidt en voor de projecten die zij trekt, zoals het project ‘Een punt hebben’. Door dit project werd het afgelopen jaar in Kampen aandacht besteed aan de aanpak van laaggeletterdheid. Over aandacht gesproken: “Mensen verlangen ernaar om gezien en gehoord te worden. Mijn droom gaat over het geven van aandacht en in contact komen én blijven met elkaar!” aldus een maatschappelijk betrokken Hessiëlle.

Hessiëlle is altijd al geïnteresseerd in de ontwikkeling van mensen. Als dochter van een directeur van een basisschool en een bedrijfsmaatschappelijk werkster is het niet vreemd dat zij besloot na de Pabo de studie Pedagogiek te volgen. “Meer nog door mijn praktijkervaring als moeder ervoer ik van heel nabij hoe mooi een ontwikkelproces van een mens kan zijn”, vertelt Hessiëlle over haar drie jongens. Ze vervolgt: “Bij mijn theoretische kennis kwam ook nog mijn moederhart. Iedere fase is super interessant. De basis die je kinderen mee kunt geven, is liefde. Ik bagatelliseer de opvoeding niet, maar als je op liefde blijft terugvallen, heb je een onuitputtelijke bron van waaruit je kinderen mag en kunt begeleiden.”

Geremd door het systeem

“Na de Pabo belandde ik voor de klas direct in het strakke ritme van het onderwijs. Ik voelde dat ik daarin niet kon functioneren. Mijn verlangen om kinderen niet alleen te voeden met kennis, maar ook met ontwikkeling werd geremd door de omvang van een klas en de regels van het curriculum. Daarom ging ik pedagogiek studeren. Ik gaf les in het vak ‘omgangskunde’ op het mbo en ervoer opnieuw dat ook hier strakke afspraken de overhand hebben boven de vraag van jongeren hoe zij zich verhouden tot de maatschappij. Ik was meer tijd kwijt met het organiseren van het onderwijs dan het begeleiden van vraagstukken waar de leerlingen mee worstelden om zich überhaupt te kunnen ontwikkelen.”

Regeltjes afvinken
“Via (management)functies bij verscheidene organisaties zoals de kinderopvang en ouderenzorg werd ik opnieuw geconfronteerd met het systeem en mijn persoonlijke strijd daartegen. Hoe vereerd ik ook was en fantastisch ik het vond dat ik voor functies gevraagd werd, sommige rollen kon ik niet (meer) vervullen omdat ik me niet kon verhouden tot de focus op spreadsheets en het afvinken van regeltjes. Ik heb meer met het verhaal achter de spreadsheet. De interactie met de mens staat voor mij bovenaan. Als je in de kinderopvang de verantwoordelijkheid mag overnemen van ouders, heb je een klimaat te scheppen waarin kinderen optimaal gedijen. Ook in de ouderenzorg – een sector die in een aantal opzichten lijkt op die van de kinderopvang – heerst een spanningsveld tussen de regels en de uitvoering in de praktijk. Mensen die voornamelijk uitvoerend werken, willen het werk goed én met aandacht verrichten. De spanning om daar mee om te gaan, is in beide sectoren zichtbaar. In beide gevallen vroeg ik me af: hoe faciliteer ik mijn collega’s om hun gedrag zo aan te passen dat het feest van deze dag en het verhaal achter de mens aan bod komt? Opnieuw merkte ik dat ik de ontwikkeling van de mens én het geluk van de ontvangende ‘partij’ belangrijk vond.”

Ondernemerschap
“Na zes jaar directeur te zijn gewest bij een woonzorginstelling in Lelystad, besloot ik te vertrekken. Ik laste een kleine pauze in en koos ervoor niet meer in loondienst te werken. Ik wilde vrij en flexibel zijn en startte mijn bedrijf De Waerdmeester. Ik zocht een weg om daar invulling aan te geven. Op dat moment in mijn carrière had ik geen enkel idee hoe ik dat moest doen. Al doende ontdekte ik dat ik, naast het leveren van een bijdrage aan de ontwikkeling van mensen, het ondernemerschap leuk vind. De boer opgaan, verkennen, onderzoeken en uitproberen, marketing en communicatie, acquisitie plegen. Alle ballen hooghouden, dát vond ik interessant. Met als basis het begeleiden van mensen in hun ontwikkeling, specifiek op het gebied van leiderschap, want daar had ik inmiddels affiniteit mee.”

De Waerdmeester
“Het ondernemerschap kent pieken en dalen. Toch kan ik nu doen waar ik goed in ben. Alle opdrachten moeten te maken hebben met de kern van waaruit ik leef: ervoor zorgen dat mensen voelen dat ze ertoe doen, een bijdrage leveren en, als het nodig is, ze begeleiden. Leiderschap is een belangrijk thema. Ik dacht dat dat een hiërarchisch bepaalde functie was, maar ik ontdekte al heel snel dat mijn passie over persoonlijk leiderschap gaat. Een verrijking, want er kwamen opeens andere mensen én opdrachten op mijn pad, bijvoorbeeld het project ‘Een punt hebben’ in Kampen.”

Een punt hebben
“Ik had veel ervaring in het leiden van projecten, dus ik dacht deze opdracht prima te kunnen vormgeven. Vorig jaar kreeg ik van iemand een bericht dat in Kampen een intensieve samenwerking werd gestart in het kader van laaggeletterdheid. Ik was meteen enthousiast. Dit liet ik blijken in mijn gesprek met de netwerkpartners, waarna ik het bijzondere project mocht leiden. De concrete doelstelling was in gezamenlijkheid ontwikkelen en experimenteren met methodieken op dit thema. Daarbij meegenomen het ontwikkelen van professionals in dit vakgebied om laaggeletterdheid goed te signaleren en te begeleiden naar ondersteuning. Als projecttitel is bewust gekozen voor ‘Een punt hebben’, omdat ‘laaggeletterdheid’ wringt. We spreken ook niet over ‘hooggeletterdheid’. We hebben een punt en willen een punt achter laaggeletterdheid zetten.”

De dialoog faciliteren
“Hoewel alle netwerkpartners (gemeente, bibliotheek, stichting Welzijn, voorschoolse voorzieningen en een aantal scholen) met dit thema aan de slag wilden, bleek dat zij hun handen meer dan vol hadden aan de dagelijkse praktijk. Ik zag mensen nog niet de juiste modus hadden omdat ze niet wisten waar en hoe ze hun steentje wilden bijdragen. Na drie maanden in de rol van projectleider sprak ik met iemand van de bibliotheek. Deze organisatie speelde en speelt nog steeds een belangrijke rol in laaggeletterheid. We constateerden dat meer dezelfde initiatieven ons niet verder zouden brengen en dat we de dialoog op een andere manier moesten faciliteren. We besloten andere wegen in te slaan, o.a. door het ontwikkelen van materialen die anders zijn dan gemiddeld. Samen met marketing en communicatie ontwikkelden we bijvoorbeeld een geweldige display en we organiseerden workshops voor medewerkers van zorggerelateerde organisaties. Ik ontmoette mensen die niet direct aan het project verbonden waren van wie de creativiteit tot nieuwe ideeën en initiatieven leidden om het gesprek over laaggeletterheid in Kampen te bevorderen.”

Taalwandeling
“Een gaaf initiatief is bijvoorbeeld de taalwandeling van plm. drie kilometer. Deze leidt door de wijk Brunnepe en kan in groepsverband gelopen worden. De taalwandeling is ontwikkeld voor het professionele netwerk, maar mensen die dit thema interessant vinden, raden wij ook aan de route te lopen. Bij aanvang krijgen ze een routekaart waarop QR-codes te vinden zijn. Die scannen ze met hun telefoon. Dan worden ze doorgelinkt naar een film die de nodige gespreksstof oplevert. Het doel van deze wandeling is ontmoeting en samen over het onderwerp laaggeletterdheid in gesprek gaan. De gemêleerdheid van professionals resulteert in constructieve kennismakingen wat leidt tot het delen van verhalen en vraagstukken om te komen tot nieuwe voorstellen.” (Meer informatie over de Taalwandeling is op te vragen bij taalpuntcoördinator Valerie Kiesouw, e-mailadres taalpunt@bibliotheekkampen.nl

Ff buurt’n
Een ander aansprekend initiatief is ‘ff buurt’n’ van Stichting Welzijn. Onder begeleiding bepalen mensen van deze stichting, samen met de deelnemende professionals, wanneer en in welke straten ze gaan buurten en met welke reden. Kernvragen zijn bijvoorbeeld: Hoe woon je in deze straat? Hoe is je woonbeleving? Heb je goed contact met de buren? Heb je wensen? Altijd is er een vooraankondiging via een in de buurt verspreide flyer. Duo’s bezoeken de huizen van bewoners die open staan voor een gesprek. De gesprekken via ‘ff buurt’n’ maakten mij blij. Ik was als projectleider in beginsel veel te veel bezig met de systeemkant (ontmoeting faciliteren, inspireren), maar via ‘ff buurt’n’ zag ik hoe ontmoetingen van mens tot mens ontstonden. Zowel professionals als de inwoners van de straat.”

Respect
“Ik heb nederigheid geleerd van dit project. Heel vaak kwam ik mezelf tegen. Ik had ergens onvoldoende invloed op of mijn invloed was onvoldoende constructief om ergens te komen. Dat ervoer ik in beginsel als falen. Gelukkig heb ik dat omgebogen naar een leerervaring. Ook ik ben lerend! Ik heb veel respect voor mensen die hun weg in de samenleving niet kunnen vinden door iets waar ze niets aan kunnen doen. Mijn kennis door en over dit thema is enorm gegroeid. Onze digitale wereld werpt voor een heleboel mensen een belemmering op. De intelligentie waarmee mensen verbloemen dat ze niet kunnen lezen en schrijven zich toch staande weten te houden, is knap. Ik vraag me oprecht af – dat sluit aan bij mijn strijd met het systeem – of wij als samenleving in staat zijn om elkaar voldoende te zien.”

Regie voeren
“Het is nodig in een gemeente om regie te voeren. Er is aanjaging nodig. De bordjes van professionals liggen zo vol met dagelijkse dingen dat er weinig tot geen tijd overblijft voor nieuwe initiatieven die hard nodig zijn om doelen te bereiken. Dit thema moet doorgaan. Het houdt niet op bij een eenjarig project. Het verbinden van partijen om gezamenlijk meer dan de som der delen te bieden moet boven aan ieders agenda staan. Het kost bijvoorbeeld veel geld als aanmaningen niet gelezen kunnen worden. Hierdoor komt men in de schulden. Let wel, het gaat niet over een financieel vraagstuk, maar dat is in onze samenleving nog vaak doorslaggevend voor besluitvorming. Voor mij betekent het veel meer dat iedereen in de samenleving kan meedoen en een bijdrage kan leveren. De samenleving is mooier als talenten (die iedereen in zich heeft) worden benut. Als je gehinderd wordt door bijvoorbeeld armoede of laaggeletterdheid, moet daar wat aan gedaan worden.”

Aandacht is gratis
“Dit alles heeft te maken met mijn droom. Als kind fantaseerde ik over een groot huis in het bos met oneindig veel kamers waar alleen maar gespeeld en gelachen werd. Er was genoeg te eten, te drinken en vooral was er aandacht. Daar zit mijn droom: aandacht. Aandacht kost geen geld. Er is aandacht in overvloed, we moeten het alleen aanwakkeren. Ik gun Kampen dat we aandacht voor elkaar hebben. Ik gun iedereen het feest van aandacht schenken aan elkaar. Je maakt er niet alleen een ander, maar ook jezelf blij mee. We verlangen in deze samenleving heel erg veel van eigen regie en initiatief, maar er zijn mensen die dat gewoon niet kunnen. Dit betekent niet dat de een de problemen voor de ander hoeft op te lossen, maar je kunt wel meedenken of luisteren. Ga met elkaar in gesprek, leg verbanden, zet je binnen je eigen mogelijkheden in en geniet!