Marianne van den Herik - Beroemd worden met theatergroep

Een kwartier voor onze ontmoeting wordt Kampen verrast met een forse regenbui. Zowel Marianne van den Herik als ik ontspringen de regendans niet. We treffen elkaar, ietwat verregend, in De Eenhoorn voor een heerlijke koffie. En uiteraard voor een gesprek waarin Marianne vertelt over haar ambities en dromen...

Die hebben te maken met theater. Een liefhebberij ontstaan in de periode dat Marianne in Delft woonde: "Kort na mijn ontslag als verpleegkundige vierde het ziekenhuis het 'Oude en Nieuwe Gasthuis' in Delft haar 700-jarig bestaan. De personeelsvereniging wilde een cadeau in de vorm van een theatervoorstelling aanbieden. Hiervoor werd een regisseur aangetrokken. Alleen moest er nog wel een script geschreven worden! Hoewel inmiddels ex-collega, werd er beroep op mijn schrijfkunsten gedaan. Men vroeg mij of ik een bijdrage wilde leveren aan het schrijven van de voorstelling. Dit heb ik gedaan. Met als enige voorwaarde dat ik zelf ook een rol zou krijgen!"

Bestemming bereikt

"9 jaar geleden verhuisde ik, samen met mijn man Hans, vanuit Amersfoort naar Kampen. Gedreven door onze gezamenlijke behoefte aan rust reden we op zoek naar ons toekomstige huis een dagje rond in de omgeving van Assen. Deze oriëntatie in de - overigens prachtige - provincie Drenthe leverde helaas niet het gewenste resultaat op en enigszins teleurgesteld reden we aan het eind van de dag weer huiswaarts. We passeerden daarbij Kampen en keken elkaar aan met een blik van 'waarom niet'?, waarna Hans bij thuiskomst direct Funda opstartte om te kijken of deze stad mogelijk iets voor ons zou zijn. We raakten direct enthousiast en stuitten op een geweldige woning. Waar wij nu dus al ruim 9 jaar de trotse eigenaren van zijn! Het duurde wel even voordat ik enigszins ingeburgerd was. Ik vind Kampenaren in het algemeen erg prettige mensen. Een eerste kennismaking verloopt dan ook eigenlijk altijd goed. Toch hebben zij - mogelijk omdat zij al over een grote vrienden- en familiekring in hun nabijheid beschikken - minder behoefte aan extra kennissen. Zij zijn al 'klaar'. Ik startte hier nog maar net en had behoefte aan nieuwe gezichten. De eerste echte contacten ontstonden pas door mijn deelname aan de jury van de verkiezing 'Kamper Stadsdichter' in 2012. William Hartman vroeg mij om hierin plaats te nemen. Daar ontmoette ik onder andere Simone van Heerde, eveneens jurylid."

Schrijfster

"William benaderde me, omdat Uitgeverij 'Kok/Ten Have' in 2009 de dichtbundel 'Onzichtbaar in beeld' met mijn gedichten uitgegeven had. Mijn 'drive' om te schrijven is er altijd geweest. Verzen, poëzie en romans; het schrijven maakt me nog steeds gelukkig. In 1992 besloot ik mezelf serieus te nemen en dacht: als mij een gedicht maken goed lukt, ga ik door en zo niet: dan hang in mijn pen aan de wilgen. Het bewuste gedicht leidde zowaar tot een bundel. Ik won diverse prijzen met afzonderlijke gedichten en kreeg voor 'Onzichtbaar in beeld' zelfs een mooie recensie van Biblion. Na dit succes werd het eigenlijk stil. En bleef het stil. Het schrijven kreeg geen vervolg. Of toch wel? Vindt mijn bundel een andere weg? Die naar mijn droom?

Poëzie op het podium
"Poëzie vind ik muziek door metrum (cadans), herhaling en in mijn geval rijm", vertelt Marianne verder over haar liefde voor het schrijversvak. "De gedichten in de bundel zijn foto's in taal, genomen met de pen, de camera. In een bonte stoet trekken winnaars en verliezers, tobbers en gelukzoekers aan het publiek voorbij. Via de bundel bereik ik het lezerspubliek. Mijn publiek wil ik uitbreiden naar het podium. Naar luisterpubliek. Dat is eigenlijk mijn droom. Om in combinatie met muziek en zang het verhaal te vertellen. Het één voegt toe aan het ander. Versterkt elkaar. Brengt diepgang in het totaal. Het ritme, muziek in combinatie met de inhoud. Muziek vertelt een verhaal. Dat doet poëzie ook. Het totaal mag samenkomen op één podium. Dat is mijn droom! Ik zou zo graag een mooie locatie in Kampen vinden om dit samen met onze theatergroep 'Woord en Muziek', bestaande uit Jenny van der Steeg, Lian van der Steeg, Tiny Schaapman (allen zang) en Diddy van der Stouwe (pianist) nóg meer in de praktijk te brengen. En wie weet ook buiten Kampen! Mag ik trouwens nog een droom uitspreken? Dan zou ik graag een pr-manager willen voor onze theatergroep! We zoeken namelijk iemand die ons op de kaart zet!"

Word wakker Kampen!
"De droom die ik voor Kampen heb, ligt in het verlengde van mijn eigen droom. Er is zoveel talent en potentieel in deze stad. Geef dat als gemeente een podium. Steun de kunstenaars en geef ze een plek, creëer kansen en mogelijkheden voor al het talent wat de stad rijk is. Benut ook de locaties die er zijn. Denk aan het tal van prachtige kerken. Organiseer daar bijvoorbeeld één keer per jaar een orgeldag. Word wakker stad!"